Ansiklopedik kaynaklara bakacak olursak, ünlü Encyclopedia Americana “Kürtçe, Kürtler, Kürt” gibi baþlýklar, ya da, açýlýmlar yapmaya bile gerek görmemiþ. Ansiklopedide bir tek “Kürdistan” baþlýðý vardýr ki bu terim de siyasal deðil, ancak, coðrafi anlamda kullanýlýr. Baþlýk altýnda Kürtler hakkýnda þunlar yazýyor:

“They are freedom-loving, proud and brave people, about whom a reputation for violence has been engendered” (Onlar özgürlüðü seven, gururlu ve cesur insanlar olup þiddete olan eðilimleriyle ünlenmiþlerdir.)

Kürtlerden bir “millet” ya da “ulus” olarak deðil de, þiddete eðilimi olan “insanlar” olarak söz etmesi tuhaf deðil mi ? Yoksa “þiddet eðilimi” günümüzde “terör eðilimi”ne dönüþtü acaba ?

Öyleyse, Kürt diye bir ulus ya da milletin olup olmadýðý bile tartýþmaya açýktýr. Her etnik grup veya aþiret ulus olabilir mi? Etnik gruplar asla millet tanýmlamasýna giremez. Çünkü böyle bir kültür, birikim ve bilinçleri yoktur. Rastlantýlar, tarihsel koþullar, göçler, ekonomik sorunlar ve savaþlar sonucunda böyle gruplar oluþur. “Kürt milleti” terimi yapay, zoraki, Sevres artýðý dayatýlan bir tanýmlamadýr.

KÜRTÇE DÝYE BÝR ANADÝL VEYA DÝL VAR MIDIR ?
Anadil, bir ulusun konuþtuðu ortak dildir. Lehçe ise, bir anadilin tarihsel, siyasal, toplumsal ve ekinsel nedenlerle deðiþik bölgelerde, sesçil, yapýsal, þekilsel ve sözcüksel bakýmdan birbirinden ayrýlan kollarýdýr. Türkçenin Çuvaþ ve Yakut gibi iki uzak lehçesi vardýr.

Sesçil ve þekilsel farklar gösteren, ama lehçe kadar anlaþýlmaz olmayan ana dilin kollarýna þive denir. Örneðin, Anadolu, Azeri, Özbek, Kazak þiveleri gibi. Bazý dilbilimciler bunlara yakýn lehçeler derler.

Aðýz ise, bir anadilin salt ses farklýlýklarýna dayanan söyleyiþ þeklidir. Dilbilgisi, sözcükler, yazý dili aynýdýr. Ancak bazý sesler, deðiþik þekilde söylenir. Rumeli aðzý, Karadeniz aðzý vb.

Kürtçe diye bir anadil veya dil yoktur. Neden ? Çünkü, Kürt olarak tanýmlanan etnik gruplar Farsça, Türkçe veya Arapça gibi dilleri konuþurlar. Ancak, dilleri dönmediðinden, konuþtuklarý Türkçe nasýl kabaysa, konuþtuklarý Farsça ve Arapça’da kabadýr. Bu kaba Türkçeyi nasýl ki ayrý bir dil olarak tanýmlamak mümkün deðilse, ayný þekilde, konuþtuklarý öbür iki dili de ayrý diller olarak tanýmlayamayýz.

Çoðunluk Kürtlerin konuþtuðu dil Fars (Ýran) dilinin bir lehçesi, hatta daha doðrusu þivesidir.
Bazý sözcüklerin karþýlaþtýrmasý þöyledir:

Türkçe      Farsça          Kürtçe
Kar          barf          berf
Ýlk          yakem          yekem
Kurt          gorg          gurg
Rüzgar          bad          ba
Sakal          riþ          riþ
Söylemek      goftan          gotin
Tok          der          ter

Farsça bugün Ortadoðu bölgesinde, Ýran ve Afganistan’da konuþuluyor. Ve bugün bir Afganlý veya Ýranlý, bir Kürdün konuþtuðu Farsçayý rahatlýkla anlayabilmektedir. Ansiklopedi þöyle yazýyor:

“Most Kurds speak a western Iranian language” (Kürtlerin çoðu Batý Ýran dili konuþur.)

Batý Ýran dili ne demek ? Batý Farsça. Yani konuþtuklarý dil Farsça’nýn batý þivesi. Öyleyse, dilleri dönmediðinden, Farsça’yý doðru dürüst konuþamadýklarýndan bu dile Kürtçe denmesi mantýklý mýdýr ? Öyleyse, Kürt edebiyatý diye de bir þeyden de söz etmemiz akýl dýþý olmayacak mýdýr?

Ýmdi, bu yukarýdaki ansiklopedik bilgiler Encyclopedia Americana, 1977 baskýsý , Cilt 16, s: 558 den alýnmýþtýr. Ansiklopedinin yeni baskýlarýnda “þiddete eðilim” ve “Batý Ýran Dili” gibi kabul edilemez (!) yanlýþlýklarýn (!) mutlaka ve mutlaka düzeltilmiþ olduðunu varsayýyorum ! Yoksa ne ? Koskoca ansiklopedi ABD, AB ve Ýsrail politikalarýna meydan mý okuyor ?

YANLIÞ HESAP NEREDEN DÖNER ?
Tüm bu gerçeklere raðmen, siyasal çýkarlar söz konusu olduðunda gözleri hiçbir þey görmeyen Avrupa ülkeleri, en baþta Ýngiltere, Fransa ve daha sonra ABD ile AB Türkiye’yi parçalamak için bir aþireti ulus yapma çabalarýna kalkýþmýþ, uyduruk bir tarih ve tarihsel kahramanlar, uyduruk bir edebiyat, düzmece bir alfabe ile yapay bir dil ve bir millet oluþturulmaya giriþilmiþtir.

Araþtýrmacý Cengiz Yýlmaz 2000’li yýllarýn baþýndan bu yana, küresel egemenlerin dünyaya dayattýðý “ordo ab chao” (kaos’tan kaynaklanan düzen) stratejisi gereði; ezilen kesimler arasýndaki çeliþkileri kýþkýrtarak; dinsel, mezhepsel, etnik, ýrkçý kurgularla yöresel, bölgesel, ulusal ve uluslararasý bir kaos ortamý yaratýp, dünya halklarý üzerinde sözde liberal-demokrat, özde oligarþik ve faþist bir yapý oluþturmayý hedefleyen bir felsefi, stratejik ve eylemsel süreç içinde olduðumuzu belirtiyor. Hedef Irak gibi Türkiye’yi iþgal edip parçalamaktýr. Bu olmazsa B planý, o olmazsa C, D, E ve harflerin yetmeyeceði kadar olasýlýðý ve kurguyu zamanla devreye sokup çýkartarak bu yolda yürümelerinden asla vazgeçmeyecekleri açýktýr.

Ýmdi, çingenelerin yaþadýðý bölgeye “Çingenistan” desek, sonra ülkemizde “Çingene sorunu” vardýr desek, bunlarýn kendilerine özgü þivelerine, aðýzlarýna, da “Çingence” desek, sonra bir alfabe uydursak, hadi bakalým terör yapýn, millet olun, kurun devletinizi desek, sonra da çingence yayýn yapan bir TV kanalý oluþtursak, üniversitelere de “Çingen Dili ve Edebiyatý” diye bir bölüm açsak... ne dersiniz ?

Siz hiç “Kuþdili Anabilim Dalý” diye akademik bir bölüm duydunuz mu? Ama bundan sonra duyarsanýz þaþýrmayýn. Hatta bu yasayla koruma altýna bile alýnabilir. Bugün yapýlan ve yapýlmakta olan soytarýlýklarýn bundan hiçbir farký yoktur.

Bazý “öfkeli” köþe yazarlarýnýn yaptýðý gibi Kürtleri dýþlamak ve ayrýmcý þoven yazýlar yazmak Türk-Kürt iç savaþýna katkýda bulunmaktan baþka bir þeye yaramaz. Öncelikle bilinmesi gereken þudur: Atatürk “ne mutlu Türk olana” dememiþtir. “Ne mutlu Türküm diyene” demiþtir. Birincisi ýrkçý bir söylemdir. Ýkincisi ulusal bir söylemdir. Bu ülkedeki herkes Türk vatandaþý ve yurttaþýdýr ve ayrýmcýlýk yapýlmaz. Temel ilke budur.