"Saat dörtte uyanan biri ya aşıktır ya da felsefeci. Ben ise sadece kahve bekliyorum." – Albert Camus (kurgusal)"
"Saat dörtte uyanan biri ya aşıktır ya da felsefeci. Ben ise sadece kahve bekliyorum." – Albert Camus (kurgusal)"
Sanat bir toplumun kültürünü,örfünü adetini,inançları,gelişmişliğini eserler yardımıyla bizlere sunma işidir.Bir ülkede sanata verilen değer ne kadarsa o ülkenin gelişmişliği o derece gelişir.Sanat önemini kaybetmeyen hep kanını tazeleyen,insanların,duyguların dilidir. Sanat cesaret işidir ahlak işidir.Sanat güzelliklerin esere yansıtılmasıdır.
Yakın olmasam da bilirsin duygulara sınır yoktur. Ulaşamayacakları yer yoktur. Yeter ki çaldığında kapıyı bir açan bulunsun. Uzak olan nedir? Yanı başında oturan, uzatsan eline dokunabildiklerin, nefesini duyabildiklerin sana ne kadar yakındır? Ya ben? Ben ne kadar uzaktayım sence ? Sadece bir kelime kadar, bir cümle kadar, bir
Şermin Yaşar
O gün, kaldığı yerden okuyarak ezanı devam ettiren küçük çocuğun Reis/Erdoğan olduğunu filmde de çok açık belirtiyor. Zira sahnenin tam orasında davudi bir ses:
“...minareleri, sen, ezansız bırakma Allah’ım!”
O ses; Reis’in sesi…
Meğer Reis, taa o günden beri susturulmak istenilen ezanı
Saçlarımı döktüm..Tel tel..Ve mi telinden şarkı çaldım yokluğa..Kimseler yoktular..
Beni çok da güzel alkışladılar.. Sessizlik..Boşluk..Yokluk..
Yağan yağmurun ıslattığı bedenim üşümekteydi ve adımlarım git gide hızını kaybetmekteydi.
Kitapta, baştan sona Ömer Faruk Hüsmüllüye ait özlü sözlere yer verilmiş. Yayımlanmış bu tür başka bir eserin var olup olmadığını bilmiyorum. Görüp duymadığım için ülkemizde, sahasında ilk kitaptır diyebilirim.
Ilık bir rüzgarın tenimi okşadığı, cennetin köşesinden çalınmış bir zaman aralığındayım. Rüzgar denizden mi esiyor, denize mi? Hiç önemli değil. Lodos, meltem, poyraz olabilir adı. Sıfatların, tanımların anlamsızlaştığı, sınırların kaybolduğu öznel bir dünyanın çocuğuyum şu an. Hiçbir şey keskin değil. Acıtmayacak kadar yumuşak burada yaşam.
Karışarak onlarda ebeveyn olmuşlar..
Söz dinlerken onlar söz atmaya başlamışlar bu sefer..
Yaşlandığını insan o zaman mı anlar
Her bir mahluk dile gelirmiş zamanla, zamanla oturturmuş bedeni tren rayına, intiharı trenin ışığında isyanı trenin sireninde bulurmuş.
Bir mahluk ki içip içip sabahlara kadar sabahın derin sessizliğinde kendini bir kaçak hisseder, ki zaten bir kaçaktır; sevgidir sevgiden kaçar insandır insandan kaçar korkaktır kendinden kaçar kendini
Melisa Kesmez
