Aşk her günün bir gecesi, her gecenin bir sabahı olduğunu öğretti. Sonsuzluk bize ait değildi. Acıdan öleceğimi zannettiğim gecelerin sabahı oldu. Hem de hepsinin...Sabaha varmayan hiçbir gecem olmadı. Yüreğim 'Bu sefer dayanmaz' dediğim her geceye, bana
Ve sen beni gerçekte görmeden,yüzyüze görüşemeden sevdin.Ve ben seni bir o kadar çok sevdim.Çok benimsedim. Her zaman yüreğimde sadece yürek ve sadece anlayış besledim.....
Şimdi ayrılığın derin zamanlara vurulmuş prangalar gibi.Çehremde çözümü zor bilmeceler.Enginliğin, derinliğin esrarı bakışlarımda.İçimde uykusu olmayan geceler....
Kapıya doğru yöneliyorum. Eskiden kalma bir sözüm vardı, sana sarılmaya dair. O sözümü yerine getirmek için, ya da sana sarılmak istediğim için; sana sımsıkı sarılıyorum. Seni bırakırken aniden kendine doğru çekip boynumu öpüyorsun. -Öpüşlerinle kutsa ben
Sen yoksun artık… Ruhum bedenimden sıyrılıp peşinden koştu, kelimeler dilimden süzülüp seni aradı her yerde… Sonbahar hüznünde sararmış bir yaprak misali sarardı yüreğim…
Yeşermiş yemyeşil ömrüm benim.
Babam.
Dostum.
Can yumağım; sensizlik köşe başından el sallarken ruhumun daralması, ne bir aşk acısına, ne bir kavganın ortasında yaka paça tartaklanmaya, ne kanın beyne sıçramasına, ne de kötü kabuslara benziyordu.O
Şimdi ayrı hikayelerin ayrı cümlelerinde, ayrı sevdaları taşıyoruz anlam diye.....
Kimbilir hangi rengindesin hayatın?
Aşk değdimi bir kez insanın yüreğine, büyüdükçe büyüyor.Yıldızlı gecelerin seyrine dalmış, seni var etmeye çalışıyorum, olmadığını, olmayacağını, olamayacağını bile bile...!
Hiç hesapta yokken kendine bir beden buldu içimdeki hayal sevda. Arsızca yerleşti bedenine. Elleri ellerin oldu... Gözleri gözlerin... Ve ben asla “hayır” diyemeyeceğim aşkıma kavuştum.
Ansızın gelen sen, elimi ayağıma dolaştıran güzelliğinle ve kalbimi durduracak "Hala" varlığınla, bana bir armağansın. Bu yazıda keşke yok. O olmayacak onu anladım. Sen anı yaşamayı seçtin, ben daha çok yaşamak istedim galiba, sen anı yaşamaktan bıktın, ben senden bıkmadım hala. Sen bana mayısta geldin, ben sana haziranda
KOŞULSUZCA, SORGUSUZCA, SINIRSIZCA SIĞINABİLECEĞİMİZ, BİZİ KORUYACAK BİRİ MUTLAKA VARDIR, DALGAKIRAN MİSALİ...
Kendine iyi bak” bir veda degil elveda cümlesidir çogu zaman. O üç kelime da vinci şifresi gibi çok daha fazlasini gizler içinde.
kendine iyi bak diyip de giderken arkandan bakıp seni haklı çıkaracak bir neden arıyorum...
zamasızdır, mekansızdır sevda ..öyle deli dolu..öyle pervasız uçan kuşlar gibi..nereye konacağının hesabını yapmaz...
Sarılmaya çalıştığım her ses birbirine benzer tınılara sahip oldu zaman içerisinde. Farklı sesler benzer seslere dönüştü önce. Sonra da benzer sesler aynı tona dönüştü acımasız bir monotonluk içinde. Peşine takılıp gittiğim sesin ufacık bir izi bile kalmadı. Kayıp seslerin peşinde, kayıp bir ruh silueti gördüğüm bugün. Tüm harfler
Her nefes alışımda,
Sana kanatlandırdım cümlelerimi.
Gülüşlerinde yaşlarımı kurutup
Gözlerine sakladım sevda Cennetini
