"“Yazmak, aklını kağıda dökmek değil; bazen aklını kağıttan nasıl kaçıracağını bilmek sanatıdır.” – Franz Kafka"
"“Yazmak, aklını kağıda dökmek değil; bazen aklını kağıttan nasıl kaçıracağını bilmek sanatıdır.” – Franz Kafka"
Boş tencere karın doyurmaz. Bu yüzden tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş demem. Boşsun, boşsun , boşsun, bomboşsun. Boşluğunu kapakla örtme. Sana kapak olamam. Ben yarım dönümlük araziyim, sen bir dönümlük arazisin ama bomboşsun. Boşsun, bomboşsun. Aşkı herkes aynı yaşamaz. Yüreğin boştur.
"yaşam bir oyuna benzer,istediğimiz kartları elde etmek elimizde değildir;ama iyi oynamak elimizdedir!" (Terence)
çaresiz kalmış sokakların boynu bükük sokak lambalarında da yaşanır hayat tamamen yalnızsan ve kalmamışsa gidecek hiçbir şey..
Herhangi bir gecenin derin karanlığında sensiz olmak nedir diye sorsalar kocaman bir hiçliğin içinde seni anlatırdım
Yaşamınızda temel taşı olan sevginin eşliğinde yaslar, yaşlar, izler, yaralar, çizikler de olacaktır. O zaman dolu dolu yaşadım diyebilirsiniz.
Belki de SEN ve BEN Ayrı zamirlerdi bir zamanlar Sonra ben sen oldum, sen yine sen Ah bir bilsem Ne zaman başladın gezinmeye damarlarımda Ne zamandı seni sevmem
Önce bana dönüktün. işte o an gözlerin bir ova kadar büyüktü. Sonra yan duruşunu gördüm, gözlerin sanki başımın yanından vızlayıp geçen bir kurşundu. Daha sonra sırtını döndün bana. Giderken arkandan baktım sadece. Bir saç telin düştü kaderime. Öyle ince bir saçın vardı ki, onunla ben, birden koptuk sanki
"Benden habesiz çikolatalı dondurma yiyeceksin, gökyüzüne-denize bakacaksın..... Delicesine sevdiğin o renge gömeceksin gözlerini....."
Ben derdimi taş yaptım da denize attım. Yüreğim öyle yalnız ki bir insan bu kadar sevgi dolu iken bu kadar sıcak duygular içindeylen nasıl olurdu da bu kadar soğuk düşler yaşardı? Kimi incittim de yalnızlık kaderim oldu. Öyle bir uçurumdayım ki ne dağ ne kayalık düştüğüm bu yalnızlık
Gece ağır,
Yerinden kıpırdatamadığım parmaklarım kadar ağır…
Kalem ağır, kelam ağır…
Düş/ü/yorum düş bahçelerinden,
Düş/üm ağır…
Sen ben ol, ben sen olayım...
Aydınlatalım birbirimizi, sen benim yolum ol, ben senin yolun olayım...
Belki de beyaz sayfalara sana olan duygularımı büyük bir kırılganlıkla yazarken büyük bir hata işliyordum.Kim bilir… Sayfaları her yırtıp atışımda çevre düşmanı olarak kendimi görüyor;doğaya istemeyerek de olsa, öfkeme yenik düşerek zarar veriyordum…
Yağmur altında dolaşmak sevgili ile ne kadar güzel ise, yalnızlığın şemsiyesini alıp dolaşmak o kadar acı verir insana
