"Yazar dediğin, kalemini kılıç gibi kullanır ama sonra unutur, mürekkep lekesi parmağında kalır." - Cemal Süreya"
"Yazar dediğin, kalemini kılıç gibi kullanır ama sonra unutur, mürekkep lekesi parmağında kalır." - Cemal Süreya"
Ben senin için sonsuzluğa açılan kapıyım; sen de benim için öylesin, benim sonsuzluğa açılan kapımsın, diyecek bir aşk, maşuk istiyorsan ona doğru da gidersin belli mi olur? Ama eğer ateşi avuçlayabilecek bir yürek elin varsa
Bugün geriye dönüp baktığımda bayramların çok sade bir şekilde kutlanmış olduğudur. Yanılmıyorsam asıl özlem duyulan bayramlar değil, yaşanılan o yaş devreleridir. Çocukluk, gençlik çağlarına duyulan özlemin başka bir tarzda ifadesi olsa gerek.B allandıra ballandıra anlatılanlar aslında bayramlar değil çocukluk ve gençlik yıllarının o heyecanları.
o gün aynı yerdeydik..şimdi çok farklı..!
Ve ayıp bunlar: tüm bu yazdıklarım; mantıksız, ayıp, saçma, bu felsefe de değil, bu hayal de değil. Öyle bir şey işte, öyle bir ben...
Sırça kavanozlarında yüreğimizin yeni acılar biriktirmeye gönüllü olma vaktidir…
Sevmek..Ayrılmak..Unutamamak..Özlemek..Anlaşılamamak..Alışmak..Hayat
Yukarıdaki kelimeyi okuyup hemen psikolojik bir kavram deyip peşin kararlı olmayın sakın. Yine ruh halimiz ve psikoloji ile alakalı bir kavram ama bu kez dolaylı olarak...
Hangi coğrafyadaki basına bakarsanız bakın tüm haber içeriğinin oldukça önemli bir kısmı şu kıta ötesi devletin tasallutu altında. Kamuoyunun bunca ilgisini üzerinde toplamak adına ne yapılmış? Ensemize tokat ha indi ha inecek kaygısı mıdır kitleleri yönlendiren şey?.Öyle ise durum vahim be kardeşim! Sakın bu bir algılama problemi olmasın?
Vurmak istediğimizi söylerken, elimizdeki doğru silah olsa bile bir çoğumuz ya silahımızı nasıl kullanacağımızı bilmiyoruz, veya hedefimizin neresi olduğundan bihaberiz. Sadece vurmamız gerektiğini söylüyoruz. Bir yandan ise ne yapmalı, ne yapmalı diye sorarken, hiç birşey yapmıyor...
Karanlık, heveskâr bir kahkahayla dolaşmada.. İnsanoğlu hüzün fıçısı... Endişeler yoğruluyor gözlerde. İşkenceli kelimeler, ağız dolusu akıyor. Her yer kan veran.
Kütahya Altıntaş ilçesi başbakanı ( şu an sağ değil ) Allah cc rahmet eylesin.
Yaşın kaç olursa olsun eğer ki kalan hayatının her gününü etkileyen bir acıya ev sahipliği yaptıysan ne kadar karşı koyarsan koy olgunlaşırsın ve ne kadar çabalarsan çabala, ne kadar engel olmaya çalışsan da bir gün boynu bükük, omuzları düşmüş bir şekilde teslim olursun yalnızlığa
Sıradan insan yaşamını ziyan ediyor. Bunu yeni anladım. Yani sıradan olduğumu. Halbuki bir nebze olsa sıra dışı olduğumu zannediyordum. Taki, o çıkana kadar.
Unutma !... Çizdiğin her resim, sendeki çığlığı sana taşıyacak bir devinimin kınında umut saklı kılıcın gücü ve keskinliğindeki özeti olacak…
Ben hayat oldum.
Canını sıkmak istemem ama çok yalnızmışsın sen be dostum. Acıdım sana. Canının sıkıntısından kime ne yapacağını sapıtmışsın. Bana da saydığım ve daha sayamadığım birçok şey yapmışsın. Başkalarına da. Ama biliyor musun neyi fark ettim? Herkes muhtaç sana. Herkes bir şekilde hep seni anmak
Anladım ki insan en çok sesinde taşıyormuş kendini. Kelimelerin dizgisi bir yana, duyguların sedaları yıllanmış. Belirgin bir bezginlik var sesimde. Yenik bir sızlanma, umutsuz bir sitem dizgilerimde. öfkemde dahi ihtiyar bir anlayış İçimdeki hırlak köpek, kavrayışım, dillendirişim, “çüş eşeğim çüş” diye haykırışım bile yaşlanmış.
