"Yazar dediğin, kalemini kılıç gibi kullanır ama sonra unutur, mürekkep lekesi parmağında kalır." - Cemal Süreya"

Şiir > Anı

üzgün

“Ölüyorum henüz bahar gelmemişken” / Ölüyorum henüz bahar gelmeden çekip gidecem koynumumdaki kadının

olumlu

Anneme

Sabahları beni uyandıran / Yüzüme bakmaya kıyamayan / Akşam olduğunda

nostaljik

red

RED'E / Bir Ortaköy sabahıydı dostum , / Duygular içinde

karamsar

Hesaplaşmam...

Nasıl başlasam bilemiyorum / İpin ucunu nerden tutsam / Tabii

olumlu

Affediş

Dün sizi rüyamda nezaketen affettim. / Artık şahsınıza dair ne hasretlik ne de

üzgün

Çocukluk Çağlarım

Bu sözleri belki bir anı defterine / Belki de dağın taşın her yerine

nostaljik

Gelincik

hele bir çıkayım şu dağlara da / göreyim istedim seni /

üzgün

Anladım

Şimdi konuşmak anlamsız, susmak anlamsız, / Acıtıyor gözlerin, bakmak anlamsız. /

Başa Dön