Mahpus Arkadaşım ve Ben

Kayıplık duygusuydu içimdekiler aşka dair
Hepsi yanmış bir kibrit dalında eridi, yok oldu
Büyüyordu içimde korkular, pişmanlık son çare oluyordu
Sessizdi herkes, bütün insanlar arıyordu bir şeyleri
Belki de aramaktı benimde umudum sensizlik denizinde,
Sana dairdi her şey
Duygulardı bozuşan, kuruyan ellerimde.
Evet, hatırlıyorum, mahpus arkadaşım ve ben.
Kahraman olmak istedik hikayelerde
Ama beceremedik,
Bir dala tutunmak istedik
Ama o sert rüzgarlar hep bizi buldu
Ne kadar istesek de
Hep yorgun düştük fırtınalara, sessiz ve ıslak bir şekilde
Evi terk ettik
Sadece terk ettik.
En sonunda ;
Yaşlı bir adamın soğuk yüzüne vuran damlalarda yansıdık birbirimize
Yok olmaya yüz tutmuş tozlarla, köprü kurmaya çalıştık
Her şey bizim içindi, diğerleri de önemli değildi zaten
Zaaflarımızla ulaşmaya çalıştık aşkımıza,
Sarılmak ve belki de ten kokusuydu açlığımız.
Evet hatırlıyorum
Mahpus arkadaşım ve ben,
Koskoca sokakların, küçücük daraltılarında bir aşk yaşadık
Ve habersizce, sessiz ve ıslak bir şekilde evi terk ettik.
Biliyor musun bir gün buralara kar yağacak ; Söz veriyorum...
Ve biz de o karların arasında iki çocuk olacağız,
Yaşlı adamın soğuk yüzüne yansıyan...