"Yazarlık, evin içinde deliyle konuşmak gibidir; fark etmezsen delilik sana bulaşır." – Franz Kafka"

Şirin Aydın

Gitmek

Gitmeyi Bilmek / Güçlü olmalı insan, / Gitmeyi bilmeli, umutsuzca beklemek yerine. / Değerini kendi vermeli

Görmek İçin

Koştururken peşinde onun, / Ne esen ılık rüzgarın serinliğinde, / Aldığın nefesin ferahlığını hissettin, / Ne

Yeniden

Bir Sonbahar Akşamı / Görmeyecektim uzun bir süre, / Uzaktı da uzun bir zamandır, / Hayallerimden,

Güvercin

Çarpan küçük bir güvercindi, / Hızla giden arabamın camına. / Duyduğum son ses, / Küçük bedeninden

Seviyorum Seni

Seviyorum Seni / Sazınla, sözünle, türkülerinle / Seviyorum seni. / Beyaz güvercinin özgürlüğünde, / Kelebeğin kanatlarının

Yalnızlığım

Özlediğim Yalnızlığım / Özlediğim yalnızlığım, / Haftalardır bunaltan sıcaklardan, / Güneş kandırmacasından, / Bahar aldatmasından, /

Çember

İçindeyim hâlâ, / Çıkamıyorum da... / Kaybolup gitmekten korkuyorum, / Bir daha bulamamaktan kendimi. / Çığlığım,

Yapaylık

Dışarıda ağustosun yakan güneşi, / İçeride esen soğuk rüzgârlar, / Sahte gülüşler, sahte ikramlar... / Ağızdan

Korkuyorum Anne

Korkuyorum anne! / Annesine kıyan evlat haberleri okuyorum gazetelerde. / Televizyonda onları duyuyorum. / Korkuyorum anne!

Sensiz

Kovalıyor geceler gündüzleri, / Yine akşam oluyor. / Karanlık değil, sensizlik çöküyor yeryüzüne, / Ben yine

Büyüdüm

Kusursuz sanarak kendimi, / En büyük kusuru işledim, / Ve seni kaybettim. / Kusursuzluğun imkânsızlığını, /

Karmaşa

Neden var olduğumu bilmiyorum, / Niçin yaşamaya devam ettiğimi de... / Yok olsam, / Diyorum, /

Başa Dön