İnsan hayatında dürüstlük ve yalan kavramlarını, erdemin önemini ve modern yaşamın zorluklarını sorgulayan düşündürücü bir metin. Toplumsal değerlerin aşınması ve kişisel ahlakın korunması arasındaki çatışmayı ele alıyor.

Yoğun kaygı ve fiziksel rahatsızlıkla boğuşan bir karakterin, nefes egzersizleriyle sakinleşme çabasını ve ardından gelen kusma refleksini, iç dünyasındaki çalkantılarla harmanlayarak anlatan, psikolojik gerilim dolu bir sahne.

Yüksek bir binanın çatısında yaşam ile ölüm arasında gidip gelen bir karakterin son anlarına tanıklık ediyoruz. İlgisizlik ve sevgisizlikten bitkin düşmüş, bedensel fonksiyonları yavaş yavaş durma noktasına gelmiş bu kişinin içsel yolculuğu, varoluşsal bir krizi gözler önüne seriyor.

Beklentileri ve gerçeklik arasındaki uçurumu keşfeden bir kadının içsel yolculuğu. Tahmin ettiği duygusal tepkileri vermeyince şaşkınlığa düşer, ancak bu beklenmedik sakinlik ona kendindeki değişimi fark ettirir. Olgunluk mu, yorgunluk mu olduğunu bilmese de, bu yeni halinden memnundur.

Gel zaman, git zaman bir zaman... / Duygu göze vurmuş, / ağlamış insan. / Duygu söze

Terli elleriyle kağıda düzgün yazı yazamayan, kendini ifade etmekte zorlanan bir adamın, psikiyatristinin verdiği "kendini yazma" göreviyle boğuşmasını anlatan, modern hayatın yalnızlığını ve iletişimsizliğini irdeleyen trajikomik bir öykü.

Günlük hayatın zorluklarına ve kayıplarına rağmen umudu koruma çağrısı yapan, içimizdeki çocuğu yaşatmanın önemini vurgulayan samimi bir deneme. Yazar, modern yaşamın eksiltici etkilerine karşı direnirken, hayatın güzel yanlarını görmeyi ve kendi doğrularımızı yaşatmayı öneriyor.

Kim demiş? / Kimse bir şey dememiş. / "Kim?" diyen de gidince, / Kimsecikler kalmamış /

Bir adam, bedenini saran ölümcül bir hastalığa dair korkunç bir kâbustan uyanır. Ter içinde aynaya koştuğunda, bunun sadece bir rüya olduğunu ve aslında sağlıklı olduğunu görür. Ancak bu kâbus, onun hayatındaki önemli bir kararla bağlantılıdır.

Senin bunu bilmenin önemli olmadığını anladım; seni gerçekten sevdiğimi. / Ego, gurur ve bencillikten sıyrılmış bir

Kendini kaybetmiş bir ruhun, küçük odasında yaşadığı büyük iç dünyasını anlatan etkileyici bir öykü. Düşünce duvarları arasında hapsolmuş, kendi benliğini arayan karakterin varoluşsal sancıları ve ruhsal yolculuğu, derin bir içgörüyle aktarılıyor.

Bir gün ansızın ortaya çıkan gizemli bir tren, tüm kelimeleri alıp götürmeye başlar. İnsanlar ve kelimeler arasındaki bu zoraki ayrılık, toplumda büyük bir şaşkınlık ve telaş yaratır. Herkesin ortak hazinesi olan kelimeler olmadan yaşamak mümkün müdür? Bu alegorik hikâye, ifade özgürlüğü ve dilin önemine dair düşündürücü bir anlatı

Senin Mevsimin Hangisi? / Değişmesini istediğim sadece bir fotoğraf mıydı gerçekten, / yoksa karanlığından sıyrılıp, umutlu

Değişim İçin / Değiştirmek için; / savaşmak gerekti her çağda. / Savaşmaktan vazgeçişti, / değiştirmekten vazgeçmek.

kendine hapsolmuşluk

'ben' kelimesinin dünden bugüne değişmeden kullanılmasının yarattığı anlam karmaşası...

İki sesin sessiz catismasi

Sudan cıkmış küçük kara bir balikti.

Susakalmanin denemesi

Çok sevdiğin biri ölür ya bazen, hani aslında yakındır ama uzaktır artık, yani hep seninledir ama hiç seninle değildir, hani her zaman hissedersin ama duyamazsın sesini ya artık, hani ölür ama anılarıyla yaşar ya, işte o gidenin ardından;