Uykusuzluğun ve İçsesim Tıpkı uykusuzluğum gibi, sen de konuşasımla susakalmamın ürünü olacaksın dakikalar ya da saatler sonra... Ne kadar derinse uykusuzluğum, ne kadar çok cümle kurulup da gelmediyse dile, ne kadar büyükse sustuklarım içimde, o kadar uzarsın, o kadar dakikalarımı alır, saatlere dönüştürürsün.
Ve bir de bakmışsın ki, sen de artık bir parçasısın uykusuzluğumun; tıpkı onun senin sebebin olması gibi, sebebi olmuşsundur sen de onun.
Bazen doğru kelimelerle etkili cümleler kuramayacak olmamdır susakalışlarıma sebep. Bilirim, ne desem bir anlam ifade etmeyecektir o deyiş. Bazen inanırım kelimelerimin gücüne de, o vakit anlayacağını sandığım kimse yoktur. Bazen de konuşmanın gücüne olan inancımı kaybetmemdendir susmalarım.
Aslında o an için o koşula uygun değildir konuşmam. Ve yazarım. İşte ürünüm, sen olursun böylece.
Hani "değiştirebileceğime olan inancımı kaybettiğim zamanlardan" bahsederim ya sık sık, aslında hiç kaybetmediğimdendir bu yazmalarım.
"Doğru zaman" diye bir şeyin varlığına inanırım.
Aslında konuşasımla susakalamam ben; susakalırsam yazarım.
Bir nevi iç sesimdir yazarken konuşan; yine susamam ben. Ben susarsam, o konuşur en derinden...
İşte budur benim de denemem.
