Ben sana kalbimi teklifsizce sundum. Ne bir çıkar vardı, ne menfaat nede merhamet duygusuyla açtım kalbimi. Benim sevgim tutarlıydı, aldığı kararın hep ardındaydı kalbim. Senin sevginde git geller vardı, kalbin kalbime girmeye ne kesin karar verebildi nede çekip gidebildi.
Göstermelik sevme beni. Formaliteden, öylesine sevgi gösterisinde bulunma. Yada eski hatalarını tamir etmek için merhametten yaklaşma bana. Kalbim senin için çok acı çekti, yıllarca biriktirdiği gözyaşlarını akıttı gözlerim. Tam tuzuda basmıştım yarama ve ayağada kalkıyordum ki, yeniden yanaştın kalbime doğru. Geçmişi sildim, “hoş geldin” dedim. Sandım ki, deiştin şimdi kalbin sıcacık benim için. Aşkta ben hep yanıldım ben ve yine yanışmışım. Sen yine eski senmişsin, bende hala eski ben.
Korkarım ki benim kalbim, senin kalbin için seferde olmadığı zamanlarda sadece demir atılan bir liman gibi. İstediğin an yelkenler fora istediğin an yeniden demir atmaya…
Her kırdığın kalbin acısını çekiyordun ve seni kıranların üzüntüsü hala yüreğindeydi, böylesine hassas biriydin sen. Ama benim kırılan kalbimin adını bile etmiyorsun, işin içine ben girince lâl kesiliyorsun. Hep bir kaçamaklık, hep bir ortadalık. Ben sana hayır diyemeyerek zaaflarımın cezasını çekiyorum, sen bir karar veremeyerek ikimizede çektiriyorsun.
Aramızdaki şeyin adı konulamadı bir türlü. Aşk hiç olamadı, sevgi desek gerçekten sevenlere haksızlık olacaktı. Arkadaşlık dersek bebekler bile gülerdi. İşte aramızdaki bu adı bile olmayan şey senin için “eylence” benim içinse “işkence” desem belki de doğru teşhis bu olurdu.
Göstermelik sevme beni. Formaliteden, öylesine sevgi gösterisinde bulunma. Yada eski hatalarını tamir etmek için merhametten yaklaşma bana. Kalbin benim için atmıyorsa “canım” deme bana. Aklının bir köşesinde adım yoksa gülümseme “bebeğim” deme bana. Bir “canım” deyişinle canımın yanmalarını unuttum, bir gülüşünle gülemediğim tüm günleri sildim. Herşeyi unuttum yarına umutla baktım ama sonuç yine aynı oldu. Kalbim ayazda kaldı, kalbim ayakta kaldı. Yorgun şimdi beklemekten kapı önünde. Ya aç kalbini al kalbimi içeri yada topla artık herşeyini terk et kalbimi…