Benim masalım da “kül kedisi” misali.
Saat on iki olunca arabam bal kabağına dönüşmüyor ama gözümü açınca herşey bir hayalde kalıyor. Gözümü kapıyorum sen varsın birde açıyorum ki yoksun. Saatlik yada dakikalık bir masal değil, sadece bir göz açıp kapama kuralı var masalımda. Her gözümü kapadığımda yanımdasın. Kıskanmıyorum işte o zaman hiçbir prensesi, hiçbir esas kızı, sen bana aşıksınya diğer aşklar kimin umurunda.
Öyle mutluyuz ki, ellerimi bırakmıyorsun asla. Sonra sıkıca sarılıyorsun her tebessümümde, dünyanın sonuna kadar kalmak istiyorum ben o anlarda kollarında.
Yağmurlu havaları çok seviyoruz ikimizde, geziniyoruz çimenlerin üstünde, ıslanıyoruz sırılsıklam aşkta. Şiirler okumayıda seviyorsun sen ve ben dinlemeye hayran, mest oluyorum herbir şiirde. Hepside sanki bizim için yazılmış hep mutlu aşkları anlatıyorlar. Ve sonunda onlar ermiş muradına diyorsun “darısıda başımıza”. Öyle mutluyum ki yanında, sen varsan gam keder nede tasa, hiç bir şey yokki umurumda.
“seni seviyorum, seninle herşey güzel” diyorsun ya, ençok ta işte o zaman ben coşuyorum. En çokta senin yanında çocuk olmayı seviyorum, sana nazlanmayı, sevgini görmeyi seviyorum. Sen yine anlıyorsun halimden, yine sıkıca sarıyorsun beni canına. “ sakın gitme” diyorsun, “kal yarınıma, tüm yarınlarıma, taki şu hayattaki son anıma”.
İşte mutluluktan ağladığımız an bu an…
Herşey ne kadar güzel sevgilim, ne mutluyuz bak…
Ama sen bakamazdın değil mi? Bu sadece benim masalımdı ve gözlerimin kapalı olduğunu unuttum, bir açtım ne sen varsın nede sevdan…
Halâ kapıyorum zaman zaman gözlerimi, sevda masallarda güzel aşkta hayallerde.
Ve hiç açasım gelmiyor gözlerimi niyeyse…