Sýðýnaksýz kalmýþ bir gezegen vardý gözlerimin susuzluðunda oturaksýz hale gelmiþ bir gelecek taþýyordum.alevlerin tortusunda dönüyordum.hayatýn elleri,sonsuzluk ve ölüm çepeçevre kar örtüyorlardý alevin yanýna.süpersonik bir akreptim yine de.nükleer suçlarý tuzlayan sözleriyle.elimden geçtiðini varsaydýðým süpersonik ve sarhoþ bir gerçekti.peki sen karþýma geçerek nelerden bahsediyordun? Acý bir yargýsýzlýk girdabýna mý girmiþtim sarhoþ gövdemle?
“yaz hadi ellerime”
“neyi”
“hadi bana gelmiyecekmisin”
“hayýr! Öfkem sensin”
“komik bir özlemsin sen,ben ne diyebilirim”
“özlemime dokunma yakacaksýn suçlarýný sonra”
“hadi! Yaz ellerime”
“neyi? Olmayan sonsuzluðunu mu?”
“býrak gitsin”
“önce sen,duyumsa ve git dünyamdan”
Yezitlikle yüklenmiþ kanlý bir kýlýçtý yüzümü yalayan.tasasýz ve güvensiz ve yenilmiþ bir öfkeden kaçmalýydým.kendi susuzluðumu özlüyordum.herþeyi anlýyordum.bir öfkenin kaldýrým taþlarýna kafasýný çarpmýþ haliydi özgürlük tutkusu.bütün nefretim basit bir iskambil oyununa dönüyordu.bir as çürük ruhlu masalarý kolayca kýrýyordu.elimde yanliþ bir gözyaþý tanesini tutuyor ve kendimi kapýyordum.ne yapmaya çalýþýyordum.süpersonik akrepliðime mi güveniyordum?nükleer suçlarda korkmayacaðýma mý güveniyordum? Özgürlük ve kaçýþ tutkularýnda pörsüyordum.þemsiyem deliniyor ne nükleer yasaklarý sýzdýrýyordu sarhoþ gövdeme
“seni senden çalacaðým”
“yapamazsýn”
“saçlarýma dikkat et!”
“suçlarýna dikkat edeceðim”
“hadi ama yaz ellerime”
“hayýr!”
“komik bir özlemsin sen!”
“seni yakmak istiyorum”
“yaa! Küllerimi ne yapacaksýn?”
Meydanlarda sinir harpleri kazanarak ün yapmýþ yaþlý bir mareþal olarak ölmek istemiyordum.kafasýný duvara yapýþtýrýp bilgileriyle süzülen bir hiç olmak istemiyordum.baðlýlýðýna güvenip saplanmýþ ve çürümüþ olmak istemiyordum.sadece bir rüya olmalýyým.gerçeðe dönüþecek ve onu küçük darbeleriyle deviren bir rüya.baþka bir yön göremiyorum artýk.sen sadece konuþuyorsun.gerçekten kaçýyorsun.benim ruhuma sahip olarak nereye kadar büyür hacmin.herþeyi anlayabiliyorum bak.bir öfkenin duvara çarpmýþ haliydi savrulma tutkusu.nefretim basit bir savaþ oyunuydu.sen gövdeni alýp gitmeye mecbursun sevgili ruhum.ben bir as olacaðým mecburen.kendi gerçeklerimi ne kadar ne kadar sürsen sarhoþ gövdeme,o kadar yokolacaksýn.yollarýn çekiciliðine bakýp söylenerek.
“seni senden çalacaðým”
“sinirlenmemelisin”
“hadi uzatma çiz ellerimi”
“hayýr! Öfkem sensin”
Bulutlar neþeli geliyor bana bu þafakta.gerçekten öyle mi? Yoksa çok mu susuz kaldým?