Zaman alevsizdir..nerden duymuştum bu tümceyi..zaman çakmak çakmak gözlerinde alevsizdir.o sevgisizliğin tortusuzluğunda.cehennem döngüsünün kısırlığa mahkum ettiği her içsel ve düşsel üçüncü durumun kıpırtısında.üçüncü mevkideki gözyaşlarımızın aylık mizanındaki sonuncu sıkıntı

Alev al benimle hey varlık ve zaman.sıkıntı varoluşunun iftarlık olduğu tüm yeryüzü cennetlerinde bir iklimim olsun.

Tılsımın koru kendini! seni yakmak istiyorum.kurmak istiyorum tüm suçlarımı yaşlarımı yeniden ve daha bir kararsızlıkla."gittiğiniz yerden dönünüz" hayır! Bu tümcesi düşük olmuş yazın güneşi içinde yıldıza dönüş,sönmüş.

Alsan ben yanına mavi vazgeçişler ormanı ve sürsem tüm kaybolmuş izlerini yoksunluk krizlerine.Alkol kokan genizlerde bir varlık bir yokluk.önemsiz olan,varolan ve bir geçit olarak mangal kokan,orman kokan ve yanlışımız…

Basan balık yan gider! Coşkun-ırmak sel gider.üzerinde tüm dünyanın varsıl yoksullukları.telefon ahizesinden suskun bir ses.nerdesin ey ömrümün yarılanmış çoğulu.seni seni!

O der ki derdi derman dertsiz olur mu derim ki derme çatma afişler derilmiş deri affın sonunda affedilen ve özleme sen özlemek misin diyen o naif o beyaz o tebessümsel girdaplarınla yakıyorsun ve anlamı anlam lıya biliyor musun parça lıya biliyor musun varlığımı yokluğuma armağan ederken o tren geliyor ve o tren hoş gelirken söylediğin türkü kızgın ray kokuyor ve ray Charles dinlerken kırıyormusun bardağını anlamsızlıkların ardında derme çatma derleniş ve çatma kurban olayım o hilal isyanının yok olduğu yerlerinde ve özlüyormusun….


Konkret bir tahlilde.tahrik unsurunda.umulmaz bir krizde.kritik bir eşikte.eşiktekini beşiktekini kızdiran o anlamsız faşizm kurgusunda.kuğu gölünde ölürken kuğular beni anlıyormusun..konkret! yani somut! Yani beşikten mezara espri yeteneği gelişmiş bir topluluğun dünya kıvrımlarında nasılsın ya da..

Ya! ya da..

Kirkegard okuyan gözler görüyorum.kirkegard duyan kulaklarında bir pas; varlığına çalım atıyorum.seni denize atıyorum.sönüyorsun sönüyorsun.ama yanıyor beynindeki yeni baş.yeni baştan başlayalım.nah! sen değilsin o yeryüzü sofrasındaki hayal ama.değil mi?

Yine konkret!

Yatan yastayım.hastayım.hastasın sen de! Tüm dönemeçlerinde.akar akar akarsın! Sonra bilinmezliği getirirsin ve kendi öznene yüklenirsin.öznen gebe kalır."bu hayat böyle midir?" der ve be de geçerim ve karşı kıyıdan tekrar ve geçerim ve..

Cüce kartal bakışlı bir adam ve bakar bakar! Uzuvları tüm dünyayı kaplamıştır.tüyleri bir varoloşun son demelerini üfürmektedir yalnız olan bir hayatın gözlerine.imgeler uçuşurken sen seni seni düşünürüm gözlerimle..satın alınan aşkı düşünürüm Yeşilçam elemiyle.ve beyaz çokta sararır ve özler yarınlar bugünleri ve Sartre bir mektup yazar simone ye, dündür."dün dündür bugün bugündür" der demir bir el..

Yaşlı bir ayyaş olacağım günlerde bir kafede edebiyat tartışmak isterim seninle.seninle gökleri yalamak.anlamlarını yalamak.anlamsızlıklarını yalamak.yakamozlarda düşmek yere.sürüne sürüne...ve o son pişmanlığın ceza kubbelerinde ve son göz örtüşün sessizlik kulelerinde bir yaşama gülümsemek isterim.

Pişti oynuyor benimle güneş ve pişiriyor alnımı.alnım bir sel oluyor denizine akıyor.sonra bir bıçak ölümü ve şoklaması içinde karnım gurulduyor yaşamak bıkkınlığından.sezar a karşı sezarı oynayan bir tiyatro ekibinde halay çekmek istiyorum.ego aşkın ve ego aşıyor okyanusu ve ölümüme bir mail atıyor.gözlerim buğuda..

Zaman alevsizdir.ben hiç duymamıştım böyle bir cümleyi…