Senin Rengin Siyah
     
Sarý bir yolun ortasýndan yürüyorsun
Þiþelerde saklý kumsallar, oyuncaklar –küçük bir çocuk gibi
Gözlerini kýsarak, çizgili alnýnla güneþe bakýyorsun
Kesikler, çizikler, ortalýk yerde ortaoyunlarý
Kýrýlan bir kol içinde yeni býrakýyor sesin
Salkým saçak sarkýtlar iniyor pencereme –perde gibi
Gözlerinden içeri bakamýyorum.
Gözlerinden içeri bakamýyorum.
Karanlýk bir orman çekiyor bende saklanan
Tüm bodrum fahiþelerini.
Acýklý bir haykýrýþ, acýklý bir palavra
Kurþun mu sanki sýkýlýyor böyle havaya?
Porselen zeminlerde çarçur edilen haybeye bir ömür…
Istanbul’un kayýp çerçevesinden
Yaðlýboya bir gün baþlýyor.
Gözlerinden içeri bakamýyorum.
Nerde olursa bir cambaza yakýþýr devrim
Kaç kez yeniden iþlenir masum bir günah?
Anladým.

Senin rengin siyah.

Yalýtkan bir otel odasýnda sýcak bir içim çay…
Yaslý bir ömür; gittin. Koca bir mevsim;
Aklýmý kovalýyor iktidarsýz polisler.
Polislere okutuyorlar tüm aþk künyelerimi.
Sabah oluyor birden, akþam gelsin diyorum.
Gözlerin gelsin, kývrýlsýn, uzansýn yanýma;
Hiç dokunmadan öylece bakmak yürürlüðe giriyor.
Gözlerinden içeri bakamýyorum.
Sabah oluyor, sefil bir sabah…
Ben tüm uykularý içime alýyorum.
Ne kadar þahlanýrsa itler geceyi beller kan gruplarý
Sevgilim?
Anladým.

Siyah senin rengin.

Saf bir maden gibi, bir damar, bir çentik…
Bir darbe atsan sanki hepsi silinecek,
Sanki hiç olmamýþ olacak bir vitamin gibi
Marur, alný dik, boynu uzun bir silik isim;
Yatakodasýnda periþan hallerin.
Gözlerinden içeri sýzan bir güneþ göremiyorum
Hükmü kalmýyor öbür renklerin.
Anladým.

Rengin siyah senin.