Ezilmiþ, boynu kýldan ince,
aldanmayacaðýný söylerdi artýk inantýlara,
dolanlara...
ama insandý yine;
her aldanmam diyen gibi

Ýsmi milyon yýllýk demirden paslý;
oksit katkýlý;
sahtiyanlarýn üstüne iz býrakýrdý
kayan yaðmur damlalarýnýn alnýndan:

yine de yaðardý yaðmur,
yine kýsalýrdý ömür...
ve aldanmak gelirdi hep aniden
yüreðinin üstüne gömülür!

Bir an virane bir sokaðýn sonu:
eli yaralý,
yüreði namlý,
“belki de sonu gelir” dedi yaðmurun
yaðmaya müsait mevsiminde.
Derin ve dar açýlar yaparken gözlerinde ýþýklar:
nisandý...
savaþ üstüne savaþ...

ters köþeye yatýrýyordu hayat insaný

karalýk bir masanýn hicvinde taþýdýðý
þiþesi ölümüne dökülmüþ
yaþarken ciðeri derinden yerilmiþ
aynalý çatý katlarýnda
vuran ýþýklarýn beynini sevmek gibi geliyor bazen insana acý!
ve parke taþlar üzerine
kaný damlayan;
izi, gölgesi kalan
benekli, lekeli, derinden bir yara bu!

Bir kaynakçýnýn elleriydi ellerim
Erimek bilmeyen demirin kýzgýnlýðýydý ismin;
oksit katkýlý...
tabaklanmýþ ceylan derilerinde iz býrakýrdý oysa
kayan yaðmur tanelerinin ardýndan:

yine de yaðardý yaðmur,
yine kýsalýrdý ömür...
ve aldanmak gelip hep aniden
yüreðinin üstüne gömülür!

Kaný kaynar bir ara;
caný yanar, aklý karýþýr
ama -sevmek gibi-
adam gibi adama sevilmek yaraþýr.
dudaklarýndaki musikî;
adýna yakýlacak aðýt olur, yanar
her kelimesinde kül olasýca þiirin...


bilir, aslýnda bir yalandýr mikrop kapmasý yaranýn;
çünkü, kangrendir ciðeri yad ellere sevdalananýn!

Eþleþtiremezken hayatý,
Aklýmda fakir bir kaynakçý...
Sýçradýðýnda volkanlar yaratacak
Gaz tüplerinde patlayacak
Damar...

Yazýk,
“yalnýz”lýk, aptal bir cümlede kendimle baþ baþa býrakýyorum kendimi

Ah, bir yaran olmazsa yaþayamazsýn diyorken uzaklar;
Ben akþamlarý yaralýyorum!