EFTELYA




ey beni ben yapan surlarımın dibinde bitmiş minicik çiçek;
ey ele avuca sığmaz dünyanın merkezindeki çimen gözlü çocuk;
ey elimi beline doladığım gezerken caddelerde sevdam,
kan akıtan düşlerimin içine sığınmış bebek patileri...
boynuna asmış şimal yıldızını
geliyorsun.
ama bilmiyorsun
beni taşımıyor birinci hamura yazılmış sevdalar,
kulağına fısıldadığım engereğin sesiyle gülüşün...
yetmiyor.
akşam ezanıyla yollara koyuluşun beni bırakıp;
laleli’de arabaların camlarına doğru eğilmen...
almadıkları zaman seni bu gece
arkalarından bir torba ettiğin küfür...
kimin koynunda olduğunu bilmeden yanıma gelişin sabahın
kör karanlığında...


ey ellerimden kayıp giden
kısa boyunda anlam yatan saçları sarı eftelya...
kimin yatak odasında söndürdüğün mumlardan kime ne?
garip dostum;
boynuna asmışsın şimal yıldızını
geliyorsun...