Ýkinci gün matematiktendi sýnavýmýz. Hani öðrencilerin hep korktuðu ders vardýr ya, ondan iþte!..Neden korkutur bizi bu ders anlamak mümkün deðil doðrusu. Oysa çözülen problemin tek bir cevabý vardýr. Ýzafiyetten uzaktýr o. Yani sonucu bir çýkan bir problemin iki yada, eksi iki olmasý ihtimali yoktur. Ama biz toplum olarak izafiyetten yana kullanýrýz tercihlerimizi. Bu yüzden kesinliði olmayan devlet politikalarýmýz, bu yüzden kesinliði bulunmayan kanunlarýmýz, bu yüzden kesinliði bulunmayan insan iliþkilerimiz, bu yüzden süreleri deðiþen gece ve gündüzlerimiz vardýr. Ýyi ki mevsimler üçer ay sürüyor!..Gerçi iki bahar karýþtý gitti ya birbirine, neyse!..J)))

Gene ucuna ad yazýlarak kývrýlan, içinde beþ tane matematik problemi yazýlý kaðýtlarý daðýttýlar bize. Deðerlendirme yaparken haksýzlýk yapýlmasýn diye baþvurulan bir yöntemdi bu. Öðretmenler bilgisayardý o zamanlar. Kazananý, kazanmayaný titizlikle seçerlerdi. O yýllarda ”falanca isimli çocuk, sýnavý mutlaka kazanacak!..” diye bir emir gelmezdi bir yerlerden (!) Þimdinin sýnav öncesinde çözülüyor bu problem.Sorular çalýnýp kazanmasý gereken öðrencilere veriliyor daha önce.Cevaplarýný zaten bilen bilgili çocuklar, bilgisayarda da kazanmýþ olduðundan, itiraz hakkýný da almýþ oluyorlar hakkýný aramaya kalkan insanlarýn. Sonuç mu? Sonuç belli iþte! Ulusun aynadaki görüntüsüne bakmak yeterli bunu anlamak için. En salak insan olarak kendimi bulurum, ben bile anladýktan sonra bunu, herkes haydi haydi anlar..Üniversitelerdeki birikmelerden tutun, türban meselesine kadar alacalanan bir resim kaplar bakýþlarýmýzý. Düþünceye dalarýz..’nerede yanlýþ yaptýk?’ sorusunu ise hiç sormayýz kendimize.Ulus eðitim ve öðretim iþini halledemezse; yaldýzlý bir tarihe sahip olamayacaðýný da bilmelidir ve güneþli bir yarýný özlememelidir bence. Bu ülkede, piþman deðilim asla!..28 yýl ilkokul öðretmenliði yapmýþ biri olarak sýkýntýlarým varsa eðer; maaþým asgari ücretin hemen önünde, ayný kanun maddesinden maaþ alan bir milletvekilinin aldýðýnýn onda biri deðilse eðer; çok sevdiðim güzel yurdumun arzuladýðým bir köþesini gidip göremiyorsam eðer; çocuklarýmý doyurmak, okutmak için ek iþlerde çalýþýyorsam (bulursam tabii)eðer; kapkara çarþaflý bir kadýna ”niye böyle giyindin?!” diyemiyorsam eðer; hala erkekten sonra yataða yatýp, erkekten önce kalkýyorsam eðer; aynaya düþen resim hiç de iyi deðil demektir.

BÝR KÜP KESME ÞEKERÝM,
BÝR DAMLA SUYLA ERÝRÝM.
SONRA
ÞEKERSÝZ KAHVE ÝÇER,
SADECE TÜRKÜ SÖYLERÝM:

“O YAYLANIN ÇÝMENÝNE KUZU YAYILIR KUZU...”

NE YAYLAMIZ VAR
NEDE ÇOBAN
OYSA BÝZ
KUZULARA KATILDIK ÇOKTAN...

“GÜNDE BU GÜNKÜ GÜNDÜR
SALLAN YOSMANIN KIZI!...”

HÝÞT!..UYAN BE ÇOBAN OSMAN!...

HAY DÝLÝM ÇEKÝLEYDÝ
MELEMESEYDÝM
KURTULACAKTIM KURTTAN, KUÞTAN...
HEY!
KARNIN DOYDU MU ARICIK (!)
TADABÝLÝR MÝYÝM YAPTIÐIN BALDAN?

“AMAN KIZI,ÇEÇEN KIZI
SEN ALLAR GÝY BEN KIRMIZI...”

EN BÜYÜK HATAM
YANIMA YAKLAÞAN
HER KURTU
‘ASENA ‘SANMAM!..

KIVIR BAKALIM ASENA, KIVIR!..
BU GÝDÝÞLE
NASILSA BÝTMEZ ORYANTAL HAVAM..

“ÇIKALIM DAÐLAR BAÞINA
SEN GÜL TOPLA, BEN NERGÝSÝ!..”

“DÜN GECE
BU GECE,
EVVELKÝ GECE...”
AÞKI YAÞADIK SENÝNLE..
AMA
KALMADI ARTIK SANA VERECEK
NE ETÝM,NE KEMÝÐÝM,
NE DE PARAM!..
POSTUM ÝSE “ÝRTÝCA!..”
AÐLASAM AÐLAYAMAM...
GÜLMEK DERSEN;
GAMZE YANAKLI,
GÜL DUDAKLI,
ÇÝÇEK YÜZLÜ BÝR ÇOCUÐA ISMARLADIM
EÐER
DÖNERSE GERÝYE; SEVÝNECEÐÝM
AMA
YETERSE YAÞAM....

Sýnav kuyruðu kývrýldý kývrýldý siyasete dolandý gene. Bilgisayar öðretmenlerdi esas mesele. Onlara saygý ve minnet borcunu ödeyemem.Kabul ederlerse eðer kocaman bir öpücük gönderiyorum ve bitmeyen sevgiler sunuyorum kendilerine yürekten.


(devam edecek)