8 MART “SOKAK KADINLARI”

“Kadınlar bilirim ülkeme ait
Yürekleri Akdeniz gibi geniş, soluğu Afrika gibi sıcak
Göğüsleri Çukurova gibi münbit
Dağ gibi otururlar evlerinde
Limanlar gemileri nasıl beklerse
Öyle beklerler erkeklerini
Yaslandın mı çınar gibidir onlar sardın mı umut gibi.”
Biz, kadını böyle bilirdik, şairin mısralarda ifade buyurduğu gibi...
Biz, kadını “dağ gibi evlerinde” bilirdik.
“Limanlar gemileri nasıl beklerse, öyle beklediklerini” bilirdik.
Ve bizim bildiğimiz kadınlar öyle kadınlardı.
Bize göre kadın, şairin de ifade buyurduğu gibi;
“bir kadını ortadan ikiye böl…
yarısı annedir,
yarısı çocuk,
yarısı sevgili
yarısı aşk...”
Aynen öyle; kadın bacıdır, kardeştir, anadır, yardır…
Sardın mı umut gibi…
Yaslandın mı çınar gibi…
Şimdi öyle mi?
Şimdiki kadınlar yürüyor/gidiyor…
Oysa kadın giderse…
“bir anne gider...
bir dost...
bir arkadaş...
bir sevgili...
ne çok kişi yok olur aslında, bir kadın gittiğinde…”
Kafesten kaçırılan kuş misali şimdiki kadınlar…
Sokağa düşmüş kadın…
Bildiğimiz ana, kardeş, bacı ve yar olamayan kadınlar bunlar…
Sokakta yürüyor, haklarını savunma adına.
Hangi hak ve kime karşı hangi hakkını savunduğunu bilmeden sokağa düşmüş, arıyor…
“8 Mart Dünya Kadınlar Günü” münasebetiyle, sözde hak arama adına yürüyen bir kadına mikrofon uzatıldığını izliyorum ana haber bültenlerinde…
“Kadın başımıza sokaktayız isyandayız!..” diyor…
İyi de isyanın kime…
“Biz varız”
Varlığını böyle mi gösterecektin?!
“Yürüyoruz, sokaktayız, evdeki kadınları dışarı çıkartacağız”
Aman Allah’ım ne felaket!...
Ey evden çıkan ve sokaklara terk edilen kadın…
Kimsesiz sokaklara terk edilerek, evden çıkan kadın!
Ve ey huzuru evden dışarı arayan kadın!
Dur, gitme!
Kadının yeri evidir.
Huzur evdedir…