Bahçedeki aðaçlar beyaz, sarý, kýrmýzý, mor, pembe çiçeklerle doldu. Yeþil yapraklar bunlarý kýskandýklarýndan olacak onlar da kendilerini göstermeye baþladý. Bu renk cümbüþü çok hoþuma gitti. Sadece aðaçlar deðildi uyanan, topraðýn altýnda saklanan tohumlar da adeta biz de varýz dercesine ortaya çýktýlar. Bütün bunlara sebep güneþin gülen yüzüydü, tatlý bakýþýydý.
     Ne güzel, her þey ne güzel... Aðaç dallarýna ya da verandanýn üzerine doluþan kuþlar ne güzel!. Sabahlarý kuþ cývýltýlarýyla uyanýyorum. Artýk uyanmak da güzel...
     Kenan Baba:
     -Gel Badi, biraz dolaþalým. Sana buralarý tanýtayým. Ýster misin arkadaþým? Dedi. Son zamanlarda bana sýk sýk “arkadaþým” diye hitap eder oldu, hoþuma gidiyor böyle demesi. Ýlk adým Kalo'yu seviyorum, Badi'ye bir itirazým yok, galiba “arkadaþým”ý en çok seviyorum.
     Bahçeden dýþarý çýktýk, yürüyoruz. Dýþarýsý çok daha güzel. Her taraf aðaç dolu, yerler yemyeþil, kuþlar gökyüzünde birbiriyle yarýþýyor, rüzgar canlýlarý rahatsýz etmekten çekinirmiþcesine hafif hafif esiyor, hava ne soðuk ne sýcak. Kuþlardan aþaðý kalmayan beyaz bulutlar da gökyüzünde yarýþ halindeler; ama nedense arkadakiler öndekileri hiç yakalayamýyorlar.
     Ýki yanýnda aðaçlar bulunan stabilize yoldan giderken yanýmýzdan bir otomobil de geçti. Etrafta Kenan Baba'nýnki gibi çok sayýda kýrevi var. Bazýlarýnýn bahçeleri çok korunaklý. Yüksek beton duvar, duvarýn üzerinde dikenli tel ve etrafý gözetleyen kameralar... Bazýlarý ise çok bakýmsýz, içlerinde yaþayan var mý yok mu belli deðil.
     Bir tepeye çýktýðýmýzda aðaçlar giderek seyrekleþti, burasý piknik alaný olmalý. Etraf piknik yapanlarýn yaktýklarý ateþlerin kül ve kömürleriyle dolu. Bu da yetmezmiþ gibi çöpler etrafa saçýlmýþ. Ýki köpek bu çöpleri karýþtýrýyor, onlardan uzak çöp yýðýnlarýnýn üzerinde de birkaç kuþ oralarý gagalýyor. Üzerinde “çöp” yazan dört tane kocaman varil saydým. Bunlar dolduðu için mi piknikçiler çöplerini yerlere atmýþlar? Boyum yetmez ki varillerin içine bakayým. Kenan Baba, çöpleri görünce söylenmeye baþladýðýna göre variller dolmamýþtý ve bu kirlilik sorumsuz insanlarýn bir eseriydi.
     Tepenin en uç noktasýna geldiðimizde yüzlerce metre yüksekte olduðumuzu anladým. Aþaðýlara doðru her taraf aðaç doluydu. Aðaçlýklý alan sahile yaklaþýldýðýnda seyrekleþiyordu.
     -Bak Badi, aþaðýya iyi bak! Orasý deniz. Kýyýnýn hemen yanýnda bir adam kürek çekiyor, iþte ona sandal deniyor. Bak bak, denizin ortasýna doðru büyük bir makine göreceksin, o da gemi. Dedi. Sanki görülmesini istediklerini bir arkadaþýna anlatýyordu.
     Ben hayatýmda ilk defa deniz görüyordum. Gerçi rüyamda deniz hatta okyanus bile görmüþtüm, fakat bu çok farklýydý. Rüyamdaki denize benzediðini sanmýyorum. Her taraf alabildiðine su... Sahilde beyaz ve açýk mavi karýþýmý bir renk, sonra mavi, ilerisi koyu mavi ve en sonda ise gene açýk mavi... Tabii denizin bittiði yerde de dünya bitiyordu. Yani, demek ki dünya bu kadarmýþ. Bunu küçümsemek için söylemiyorum, tabii ki dünya bence çok büyük. Hep dünyanýn ne kadar olduðunu merak ederdim. Öðrendim iþte.
     Çöplerden uzak temiz bir yer bulup oturduk. Ben oturmaktan sýkýlýp biraz sonra yuvarlanmaya baþladým. Kenan Baba benim halime çok güldü.
     -Aferin, spor da gerekli, yuvarlan yuvarlan. Ýstersen þu çam aðacýnýn oraya bi koþu gidip gel!
     Deyince, kalktým çam aðacýna kadar bi koþu gidip geldim. Yanlýþ yaptýðýmý dönünce anladým. Ýnsanlarýn konuþmalarýný anladýðýmý kimse bilmemeliydi. Bilinirse büyük bir sansasyon yaratýlýr ve bana karþý gösterilen ilgiden dolayý hayatým iþkence içinde geçerdi. Kenan Baba'nýn bana manalý manalý bakmasý, baþýný hayret eden insanlar gibi sallamasý anladýðýný gösteriyordu. Buna raðmen bu konuda aðzýndan bir söz çýkmadý.
     Böyle diyorum ancak bir saat sonra ayný hatayý gene yapacaktým.
     Kalktýk, geri dönüyoruz. Evin yanýna geldiðimizde içeri gireceðiz sandým, girmedik, devam ettik. Buraya gelirken saptýðýmýz yerin az ilerisinde asfalt yol üzerinde bir köy ve köyün hemen giriþinde de bir petrol istasyonuna gittik. Petrol istasyonunda yýkama, yaðlama, lastik servisi ve lokanta vardý; tabii bir de market.
     Çalýþanlar Kenan Baba'yý tanýyorlar. “Hoþ geldin abi” dedikten sonra kasadaki adam üç tane gazete uzattý. Kenan Baba, her dýþarý çýktýðýnda evin ihtiyaçlarý ile birlikte bir de gazete ile dönerdi. Gidemediði günlerin gazetelerini daha sonra alýrdý. Kenan Baba, çalýþana:
     -Bundan sonra benim gazetemi her gün arkadaþým alacak, ben artýk yaþlandým; o nedenle bu iþi ona devrediyorum, deyince adam þaþýrdý, etrafýna bakýnýp onun arkadaþýný aradý.
     -Kim, hangi arkadaþýnýz abi? Diye sordu. Kenan Baba, elindeki gazetelerden birini katladý, bana uzattý. Hemen kaptým ve aðzýmdaki gazete ile kapýya doðru yöneldim. Ýkisi de güldüler. Konuþmalarý anlamayan bir köpek bu davranýþý yapabilir mi?
     Evet, o günden sonra gazeteyi hep ben aldým. Hatta bir keresinde gittiðimde gazete henüz gelmemiþti. Müþteriler benden korkar veya biri bana zarar verir diye binanýn arkasýna gidip orada yatýp beklemiþtim.
     Sabahleyin güneþ doðduktan çok sonra uyanýyorum. Yuvamdan çýkýp karnýmý doyuruyorum, suyumu bazen sütümü içiyorum. Çünkü bize birkaç günde bir köyden bir sütçü geliyor ve o gelen sütten ben de faydalanýyorum. Bu arada tombul bir köpek olduðumu söylememe bilmem gerek var mý? Beslenmem mükemmel, hemen hemen Kenan Baba ne yerse bana da aynýsýný veriyor.
     Karným doyunca, demir kapýnýn altýndan süzülerek dýþarý çýkýyorum. Son çýkýþýmda biraz zorlandýðým için tombullaþtýðýmý söyledim. Kapýnýn altýndan çýkmam Kenan Baba'nýn da iþini kolaylaþtýrýyor; bana gidiþte ve geliþte kapý açmak zorunda kalmýyor. Gazete almaya gitmeyi çok seviyorum, etrafý tanýmýþ oluyorum, istersem biraz gecikebiliyorum da. Ufak gecikmelere ses çýkarýlmýyor, çok geç kalýrsam sitem ediliyor.
     Kendime bir arkadaþ da buldum. Diþi bir köpek, adýný bilmiyorum. Zaman zaman buluþup geziyoruz, sahipli olduðu için uzun süre beraber olamýyoruz. Köpüþ kadar güzel deðil; zaten hiç bir köpek Köpüþ kadar güzel olamaz.
(Devam edecek...)