Gece saat on iki sularýnda yatýp sabah da erkenden kalkarsanýz gün içinde çoðu zaman yorgun oluyorsunuz, unutkan oluyorsunuz. Ýnsanýn aklýnda bin türlü mesele olunca; yok iþiniz, yok eviniz, þiir, öykü, deneme, çocuklar gibi, ister istemez kafa da karman çorman oluyor ara sýra...


Bazen gözlüðümü nereye koydum diye saða sola bakýnýyorum. Oradan kýzým hemen sesleniyor ''Baba gözlüðün gözünde ya'' ben de ''Hay Allah kahýr of ki of vay anam ben aslýnda sizi denemek için þaka yapmýþtým'' diye geçiþtiriyorum, sonra da dönüp dönüp kendime kýzýyorum. Kýzmakla da kalmýyorum bazen de kendime ceza veriyorum. Gidiyorum Ceza'nýn CD'sini müzik setine koyuyorum ve sesi de sonuna kadar açarak dinliyorum ki aslýnda hiç de sevmem adamlarýn müziðini... Bu da bana iki türlü bir ceza oluyor...


Akþam eve girmiþim saat 20.00 sularýnda haným sað olsun yemekleri hazýrlamýþ; eþim diye söylemiyorum bir de güzel yemek yapar ki parmaklarýnýzý, týrnaklarýnýzý bile yersiniz yani o hesap. Hep beraber oturduk sofraya. On beþ yirmi dakikalýk bir muhabbet ve yemek faslýndan sonra, her Türk ailesinin klasik davranýþ biçimi olan hareketi yaptýk tabi ki, bildiniz deðil mi? Televizyonun karþýsýna geçtik. Kýþ günü baþka ne yapýlýr ki? Yarým saat kadar sonra meyve tabaðýmýz soyulmuþ elma ve dilimlenmiþ þeftali kýlýðýnda önümüze yatý verdiler. Bir taraftan da elma ve þeftalilerin çýðlýklarý birbirine karýþýyor ''Aðabey beni ye beni ye ne olur geçen sefer elmalardan baþlamýþtýn bu seferde þeftalilerden devam et aðabey.'' Herhalde bu feryat ve çýðlýklara kayýtsýz kalamazdým. Sonra bir bakýyorsunuz, akrep ve yelkovanýn birbirlerini kovalamasý sonucunda saat gece on ikilere gelmiþ...


Pantolonu çýkartýp pijamalarý çekince üstüme, þöyle bir ceplerimi yoklayayým dedim. Hay demez olaydým. O ne anahtarým yok, yok oðlu yok ortadan kaybolmuþ, sizin anlayacaðýnýz atta gitmiþ. Aklýmda bin türlü sorgu sual ''Acaba bir yerlerde mi düþürdüm, yoksa bir yerlerde mi unuttum, ya da birlerine mi çaldýrdým gecenin bu vakti?'' Hanýma sorayým dur bir yol ''Haným benim anahtarlarýmý gördün mü buralarda?'' haným sakin bir tavýrla cevap verir. ''Gördüm az önce baþka bir anahtarla kol kola girip biz yürüyüþe çýkýyoruz Ahmet Bey bizi merak etmesin dediydi.'' sinirlenir gibi yaparým. ''Sen daha dalganý geç bakalým hatun, dalganý geç.'' haným yine oralý olmamýþcasýna '' Sen de dalga geçirtme Ahmet kendinle anahtar kaybedilir mi hiç.''


Yataða yatarým dön babam dön oyana buyana uyumak ne mümkün. Sabah da olmayacak bu gece herhalde. Koyun mu saysam, tavuk mu? Acaba arkadaþlarýmýn birinin yanýnda mý býraktým, yoksa düþürdüm mü, ya da çaldýlar mý? O gece saatler yýl gibi gelmiþti. Nihayet sabah yedi gibi zar zor uyuyamadan uyanmýþtým. Haným sesleniverir ''Bak kapýda eskilerden bir arkadaþýn seni bekliyor çok özlemiþ görmeden gitmeyeyim demiþ bu Ankara'dan.'' Hmmm! Sabah sabah ne arkadaþý bu ya ''Herhalde asker arkadaþlarýmdan bir ikisi ile görüþürüm onlar olsa gerek.''demeye kalmadan haným yine ''A benim dalgýn kocam anahtarý kapýda unutmuþsun kapýda, bu garip anahtar sabaha kadar kapýda beklemiþ seni ''Acaba Ahmet aðabeyim beni ne zaman içeri alýr da soðuktan tir tir titremekten kurtulurum'' diye de deminden beri bana dert yanýyordu anahtarcýk...