Herkesin þeyi kendine ait öyle deðil mi? O þey de bizim bir parçamýz, kabul etseniz de etmeseniz de bu bir gerçek. Ben, zaman zaman þeyimle sohbet ederim, siz de edin bence, çok eðlenceli oluyor þeyimiz ile sohbet. Ben onun ile sohbet ederken, zaten onun hiç sesi çýkmýyor, bense yatýyorum yerlere gülmekten. Önce elimle kavrýyorum, hafif çekiyorum, uzatýyorum sonra ''Bak kulaðým sen de bazý zaman her þeyi duyma emi, sayýn saygýdeðer pek bir muhterem kulaðým, bunlar küpe olsun sana.'' diyorum, inanýn o da can kulaðý ile dinliyor...

Þaþýrdýnýz birdenbire... Haaaa! Anladým siz þeyime takýldýnýz... Onu da anladýmmmmm siz baþka bir þey zannettiniz o benim meþhur þeyimi, çok kötüsünüz, o þeyim, haliyle kulaðým benim, o zannettiðiniz þeyim deðil, hiç yazar mýyým o þeyimi buraya, ayýp kaçar yahu! Benden bekler misiniz öyle bir þey? Beklemediðinizi biliyorum...

O þeyim bazý zaman kulaðým olur, bazý zaman burnum, bazý durumlarda ayak parmaklarým, kimi zaman saçlarým, bazý bazý kaþlarým... Dirseklerim, diz kapaklarým, göz bebeklerim. Durmadan sohbet ederiz biz organlarýmla...

Gözümü alýrým karþýma kimi yerde. ''Ya gözüm hatta iki gözüm yýllar yýlý seninle beraber bir çok þey gördük görmesine de ancak, görmek istemediklerimizi de gördük, insanlarýn canlarýna kýydýlar acýmasýzca, kadýnlara, çocuklara eziyet ettiler, sen ne diyorsun bu iþlere?'' Ne desin garibim böyle zamanlarda soðan doðrayan ev hanýmý gibi, þapýr þapýr damlalarýný gönderirdi yer yüzüne...

Gel bakalým ayaklarým. Sen de bazý zaman þey diye andýðým organlarýmdan birisin. Kimi zaman beni günah kokan yerlere götürsen de, kabahat yine de ben de ''Gitmeseydin kardeþim sen de.'' diyorsun haklý olarak... Bazen karasular iniyorsa da ayaklarýma, yine de sizi seviyorum inanýn ayaklarým. Dostlarým espri ile bazý zaman bana ''Býrak bu ayaklarý bu ayaklar koktu.'' diyorsa da onlara da hiç aldýrmýyorum inan ki... ''Ayaklar deðil çoraplar kokuyordur.'' diyorum...

Yani anladýnýz siz onu, haliyle benim bir tane þeyim yok, bir dolu þeyim var ve ben kafam bozulduðu zaman, bozulmadýðý zaman, mutluluk içindeyken, yemek yiyorken, yatýyorken, bazen de uykuda sohbet ediyorum þeylerimle... Anlayýn iþte yahu organlarýmla. Ha ilk baþta yanlýþ anladýðýnýz organ ile iþimiz yok, ayrýca ayýp yahu, onu da buraya yazacak halimiz yok, yaptýrmayýn bunu da artýk bana...

Hani bir ruh hekimi ''Þu sýralar herkes duvarlarla konuþuyor, bunun bir zararý yok, duvarlarýnda sizinle konuþtuðunu düþünüyorsanýz, o zaman bir psikiyatra müracaat edin.'' diye buyurmuþ ya ... Bizimkisi de o hesap, ben þeylerimle, yani organlarýmla sohbet ediyorum, etmesine de Allah'tan þimdilik hiç biri bana cevap vermiyor. Ha bir de cevap verdiklerini düþünün, yandýðýmýzýn resmidir o zaman, dooooðruuuuu Bakýrköy....