Ortaokula yeni adým attýðýmýz yetmiþli yýllarda, merhum Aziz Nesin ve o zamanki Gýrgýr dergisi sayesinde düzenli kitap ve dergi okumaya da baþlamýþtýk. Babamýzdan ve annemizden aldýðýmýz harçlýklarý hafta sonunda mahallemizde ki kitapçýdan kitap almak için gözümüzü kýrpmadan elimizden çýkarýrdýk. O zaman ki birçok arkadaþým harçlýklarýný top almak ya da deðiþik deðiþik oyuncak almak veya sinemaya gitmek için kullanýrken bizler de kitaplara yatýrýrdýk. Tabi ki harçlýklarý ile baþka baþka þeyler alan arkadaþlarým, bizlerin kitap almasýna ölü yatýrým gözü ile baksalar da bizler hiç öyle düþünmüyorduk. Aldýðýmýz ve okuduðumuz kitaplarýn yýllar yýllar sonra bize, yol su elektrik olarak dönmese de; bilgi, kültür, olgunluk ve terbiye olarak döneceðini biliyorduk...



Saftýk, kötülük bilmeyen temiz çocuklardýk, herkesi kendimiz gibi bilirdik, çünkü rahmetli babamýzdan, annemizden öyle terbiye almýþtýk. Emanete hýyanet diye bir þey yazmazdý bizim kitabýmýzda. Arkadaþlarýmýzdan bir þey aldýk mý, zamaný gelince geri vermesini de bilirdik. Adý ne olursa olsun ister kaset, ister kitap, isterse ödünç para...



Düzenli kitap aldýðýmý ve onlarý okuduðumu anlayan bir takým arkadaþlarým, artýk cebinde paralarý olmadýklarýndan mý, yoksa benim kitaplarý gözlerine kestirdiklerinden mi ya da beni saf kendi halinde bir çocuk bildiklerinden mi devamlý benden kitap istemeye baþladýlar. Düþünüyorum ''Versem mi vermesem mi, versem zamanýnda geri getirirler mi, yoksa üstüne mi yatarlar, yatarlarsa zaten bir daha geri almam imkânsýz ama iyi niyetliyimdir, arkadaþlarým yapmaz bana bunu, çok da fakir deðiller ne de olsa.'' Ýþte böyle bir sürü düþünce kafamda gidiyor geliyor, kafamda ki soru iþaretleri birbiri ile çarpýþýp kaza yapýyorlardý...



Sýnýf arkadaþýma vermiþim zamanýnda iki Aziz Nesin bir Orhan Veli kitabý. Aradan epey vakit geçmiþ ''Oðlum Ýsmail getirsene benim kitaplarý, birini zaten hiç okumadan sana vermiþtim.'' Ýsmail'in yüzü bile kýzarmaz. ''Vallahi Ahmetçim ben senin kitabý apartmanda hoþlandýðým bir kýz vardý, o istedi dayanamadým ona verdim.'' aha al baþýna dert ölür müsün öldürür müsün? ''Ya arkadaþ benim sana emaneten verdiðim kitabý nasýl baþkasýna verirsin.'' En ufak bir mahcubiyet yoktur arkadaþýmda. ''Ya Ahmetçim ince iþ iþte kýzla takýlýyoruz dayanamadým verdim sen affet.'' Hasbinallah ve nimel vekil, la havle ki hem bir daha la havle...



Yine baþka bir gün deðiþik bir arkadaþýma hem Aziz Nesin hem de o zaman çok popüler Cem Karaca kasetini vermiþim. Zaman epey geçmiþ, haliyle isteyeceðim '' Birader benim þu kitapla kaseti getirsene bir zahmet.'' bu da ayný havalarda, deðiþik yalanlar üreten cinsinden.'' Ya sorma birader geçen pazar pikniðe gittiydik sen gel kale kapýsý gibi kapýsý olan eve hýrsýz gir, evi darmadaðýn et, sonrada kitaplarý kasetleri al git, olacak iþ deðil olacak iþ deðil.'' Ben de yedim bu numaralarý hayretlerim tavan yaptý ''Ulan geri zekâlý eve hýrsýz girse bile kaset ile kitabý ne yapsýn yükte hafif paha da aðýr ne varsa onu alýr hýrsýz bey'' diye hem sinirleniyorum hem de içimden yüzüne karþý söylenip, sunturlu küfürler savurup duruyorum.



Baþka bir gün sýnýf arkadaþým Zeki'ye vermiþim yine güzel kitaplarýmdan bir kaç adet. Zaman epey geçmiþ ve hâlâ kitaplarým arkadaþtan pasaport ve vize alýp geri gelememiþ. Dönmüþüm arkadaþýma ''Oðlum Zeki sen de iki üç tane kitabým vardý niye getirmiyorsun hýrbo getirsene.'' Zeki biraz baþýný, az buçuk mabadýný kaþýr, ben tahmin ediyorum ne palavra atayým Ahmet'e diye düþünüyor. ''Ya Ahmetçim sorma küçük kardeþim ev de oynarken onlarý yanlýþlýkla sobaya atmasýn mý, rezil oldum dedim içimden Ahmet arkadaþýma, yenisini alýp vereyim desem harçlýklarýmdan, arkadaþýmda anlayýþlýdýr canýn sað olsun der geçer diye düþündüm.'' Yahu bu Zeki benim bildiðim tek çocuktu ne zaman kardeþi oldu bunun ki? Off kii offf vah benim caným kitaplarým!!!



Böyle iþte bizim kitaplarýn baþýndan geçen ilginç hikâyeler ki birçoðunuzun da baþýna benzer olaylar gelmiþtir mutlaka. O arkadaþlarýmýn adýný bile anmak istemiyorum artýk. Benden uzak Allah'a yakýn olsunlar...