"Boş kalmak", iki iş arası acaba ne yapsam ki? sorusuna cevap aramakla geçen kısacık bir süredir benim için.

Genelde gün içindeki boşluklarımda çay doldururum bardağıma. Çayı da bir yere sabitleyip gelip, gidip soğutmadan içerim. Kendim gibi bardağım da boş kalmamalı içi renklenmeli hayat misali. Her şey, her an dopdolu olmalı.

Oturursam yorgunluktan koltuklarda uyuklayacağımdan hazır ayaktayken kafamdakileri bir bir hayata geçirmeliyim mesela; çamaşır makinasına kirlileri doldurmak o dönerken bulaşık makinasından temizleri boşaltmak, gibi. Yahu ben ne gıcık insanmışım, kendimi kağıda geçirirken anladım. Dilber Ay'ın "Zorunda mıyım?" şarkısını evet, diyerek kendime uyarlamışım da haberim yok.

Bir ara da çılgınlar gibi kitap okuyordum. Üç kitap arası bir yazı kaleme alıyordum. Bazen bitirdiğim kitapların özeti bazen de içimden ne geçerse o. Kendi kendimin yazı içerik sorumlusu, yazarı, editörüyüm. Ben bir işkolik, okurkolik, yazarkolik, sevgikoliğim aynı zamanda.

Sıkılmaz mısın hiç? diye sakın aklınızdan geçirmeyin. Çünkü buna vaktim yok. Kendimi bildim bileli çalışıyorum, üretmeye çabalıyorum. Zamanı da en güzel, en verimli, en eğlenceli nasıl tüketirim onun arayışı içindeyim.

Hayatı çok ciddiye mi alıyorum yoksa hafife mi alıyorum inanın bunu ben de tam olarak bilmiyorum ama çok sevdiğim bir şey var o da çalışmak.