"Nereden baþlasam?" gün içinde sýklýkla kendimize yönelttiðimiz bir soru. Darmadaðýnýk ve kirli bir ev ya da bir ofis düþünün; evraklar dosyalanmamýþ, ne nerde belli deðil. Herþeyi de kendi baþýnýza toparlamak zorundasýnýz. Ýlk baþta nasýl da büyür gözümüze. Oysa baþlasak öyle ya da böyle bitecek ama o "Güç toplama ve düþünceyle bedeni buluþturma" aþamasý o kadar zor ki. Ýþ yaptýrmak için dýþardan birini arayýp, bulmak, ruhumuza ulaþýp, söz geçirmekten daha kolay.

Duygularýmýzýn maaþsýz hem patronu, hem de iþçisiyiz. Okul yýllarýmý hatýrlýyorum da sert hocalarýn dersinde suspus olan sýnýf, güleryüzlü, hassas, ince ruhlu hocalarýn dersinde nasýl da uðultulu, gürültülü olurdu. Ýyi niyetin suistimalini uygulamalý olarak yaþardýk. Ayný konuyu iç dünyamýza getirmek istiyorum. Kendimize nasýl davranýyoruz acaba? Sert miyiz, yumuþak mýyýz yanlýþlarýmýzda. Acýmasýz mýyýz, hoþgörülü müyüz? Kendimize torpil mi geçiyoruz yoksa nefret boyutunda cezalandýrýyor muyuz? Bir de kendine aþýklar var narsist kývamda. O kadar kalabalýk ki düþüncelerimiz tenha bir köþede zihnimize iþ bölümü yaptýrmak, mantýk süzgecinden geçirip duygularýmýza yön vermek ekstra mesai istiyor.


Derler ya kafamda kýrk tilki dolaþýyor, hiç birinin kuyruðu da birbirine deðmiyor. Bu aralar benim tilkiler fena halde birbiriyle kapýþýyor. Anlayacaðýnýz kuyruklar dolaþtý, arap saçýna döndü.

Tatlý Cadý gibi burnumuzu oynatýnca aklýmýzdan geçenler gerçeðe dönüþ müyor, dönüþemez de. Ya da problemlerimize özel geliþtirilmiþ denklemler yok sonucu hep refaha, huzura ve mutluluða ulaþtýran. O zaman nerden baþlasam? sorusunun cevabýný nasýl vereceðiz? Gel de çýk iþin içinden.

Ýnsana en çok zarar veren en yakýnýndaki oluyor o da çoðu zaman bizzat kendimiziz. No panik iþler yürür, deyip biraz da akýþýna mý býrakmalý her þeyi ne dersiniz? Ben bu aralar öyle yapacaðým sizi bilmem.

Kolaylýklar diliyorum hepimize.