Bembeyaz bir örtü, üstünde sergilediklerinizi daha ön plana çýkarýr. Güzel, ferah ve net gösterir. Ayný zamanda kiri, lekeyi de anýnda ortaya çýkarýr. Beyaz oldukça gerçekçidir, yalaný dolaný, gizlisi, saklýsý yoktur, Hatta beyaz giyinmek oldum olasý ayrý bir cesaret ister. Bile bile giyiyorsanýz kendinize güveniyorsunuz demektir. "Sonu nereye varacak bu satýrlarýn" dediðinizi duyar gibiyim. Yavaþ yavaþ döküleceðim hiç merak etmeyin.

Ýnsan bazen kalýn bir çizgi çekmek ister yaþadýklarýna.

Yüreðine çöken hüzün karasýný aðartmak için emek ve zaman harcamak istemez. Buruþtup geçmiþi, savurup atmak ister avuçlarýnýn arasýndan geri dönmemecesine. Yeniden baþlamak, farklý bir yerde, baþka insanlarla, bambaþka bir düzen kurmak hayalini düþleyen pek çok insan aksine çakýlýkalýr hayallerinin üstüne. Önemli olan kendi enkazýnýzýn farkýndalýðýnda olmanýz gerisi mühim deðil.

Çoðu zaman çarenin kendimizde olduðunu unutuveririz. Baþkalarýný deðiþtirmenin zorluðuna karþýn benliðimize, bilinçlendiðimiz andan itibaren kimliðimiz gibi taþýdýðýmýz karakterimize, huyumuza suyumuza ulaþmak daha kolaydýr.

Deðiþmekten korkmamak belki de özlediðimiz insanla kavuþmak kadar huzur vericidir. Özümüze özeleþtiride bulunmayý denediðimiz ve dinlediðimiz anda içsel dönüþüm usuldan sokulur düþüncelerimize.

Beyaz örtü deðil kar beyazý bir sayfa çýkaralým önümüze bir de kalem. Nefret, kin, öfke, uðradýðýmýz haksýzlýklar, haketmediklerimize daldýralým yürek kaþýðýmýzý, içimize sinmese de dökelim kelimelere, akýtalým satýrlara, bulaþsýn varsýn izi çýksýn altýna yeter ki boþaltýn cümlelere haykýrýþlarýnýzý.

Yazmak bir kazan dolusu boþalmaktýr. Hani þu dilimize doladýðýmýz "kafamýn içi kazan gibi" sözünün musluðunu sonuna kadar açmaktýr.

Kalýn saðlýcakla...