Feminist denince benim kuþak ne anlar(dý)? Benim kuþak dediðim, 78’liler de denen Kayýp Kuþak diye adlandýrýlan, 1956 – 1964 arasý doðup, geniþ bir yelpazeye yayýlan 68 kuþaðýnýn ardýndan gelip ezilmiþ olan kuþak...

Evet, ne anlardý bir zamanlar benim kuþak, feminist meminist denince? Suratsýz, makyajsýz, marjinal davranan, asla kadýnlýðýný ön plana çýkartmayan ve mutlaka çirkin olan bir kadýn. Ben bunun neden böyle olduðunu, ya da olmasý gerektiðini anlamaya çalýþtým hep. Üzülüyordum da. Haklý bulduðum, ayný saflarda bir ki laf etmek istediðim ya da yanýnda durmak istediðim insanlar asla beni ve benim gibileri aralarýna kabul etmezdi. Bu çok itici bir durumdu. O dönemlerde kentsoylu isen, solcu da sayýlamazdýn. Ýllâ köy kökenli olacaktýn. Halbuki kentsoylu köylüden pekalâ da daha iyi bir solcu olabilirdi.

Böyle üzüntüler ve sýkýntýlý düþünceler içinde, Türkiye’nin de sýkýntýlar ve sancýlar çektiði dönemlerden birinde birdenbire bir kadýn çýktý ortaya, bir kitapla tüm dünyayý karýþtýrdý neredeyse. Duygu Asena idi bu kadýn ve kitabý da malûm, ‘Kadýnýn Adý Yok’. Hemen alýndý ve okundu haliyle, daha ilk satýrýndan bir hayat rehberi olacaðý bilinciyle.

Duygu Asena bence bir köþe yazarýnýn (kendisi Özal devri çocuðudur, 68 ve 78 kuþaklarýný ne tanýr ne de anlamaya gayret sarf eder) yazdýðý gibi onun kuþaðýna bir þeyler öðretmedi. Onun kuþaðý eðitim konusu vs gibi bazý önemli konularda olmasa bile pek çok baþka konuda bize göre daha þanslýydý. Duygu Asena öncelikle bizim kuþaða çok güzel hitap etti. Bize yol gösterici oldu. 68 kuþaðýný da hareketlendirdi, bizden sonra gelen tüm nesillere de bir þeyler öðretti.

Hiç unutmam, bir gün Bab-ý Ali’den bir araba çýkýyordu anayola. Benim önümden geçti yavaþça ve içinde gördüðüm þeyi asla unutmam, hâlâ gözümün önünde. Fotoðraflarýndan da güzel bir kadýn, Duygu Asena arabayý kullanýyor, sað koltukta bazý dergiler, yüzünde hafif ve onu daha da güzel gösteren zarif bir gülümseme. Konuþmalarýna ve hareketlerine de yansýyan zarafeti araba kullanýþýnda da görmüþtüm. Kýyafetini bile hatýrlýyorum. Kýsa bir etek vardý üzerinde, bacaklarý ne kadar muntazam ve ne kadar biçimli bir vücudu var diye düþünmüþ ve hayranlýkla arkasýndan bakakalmýþtým.

Duygu Asena bir insanýn inandýðý yolda neler yapabileceðinin göstergesi oldu benim için hep. Bir feministin illâ ki çirkin, sivri dilli, erkek düþmaný olmasý gerekmediðini, hatta olmamasý gerektiðini öðretti benim kuþaðýma. Hatta kadýnlýðýn, kadýn olmanýn gücünü anlamak, kavramak, bunun bilincine varmak ve bunu doðru kullanmak gerektiðini. Yaptýðýndan piþman olmamayý, erkekist dünyada kendi ayaklarý üstünde durabilmeyi, kendine bir yaþam kurmayý, sevdiðin þeyleri yine sonsuz bir sevgiyle yapmayý ve bunlara dört elle sarýlmayý öðretti benim kuþaðýma. Bence yalnýzca kadýnlarý deðil, erkekleri de eðitti. Aslýnda toplum içinde her iki cinsiyetin birbirini ezmeden, saygý ve sevgi göstererek yaþamasýný öðrenmesinin erkeklerin çok daha hayrýna olacaðýný anlattý. Kadýnlarýn öncelikle erkeklerin eðitilmesi gerekliliðini öðrenmesini gösterdi. Anlayan anladý.

Duygu Asena bu bedeni ve bu dünyayý býrakýp gittiðinde, bana neler katmýþtý diye oturdum düþündüm. O kadar çok þey buldum ki, bugün beni ben yapan pek çok þeyin ardýnda aslýnda onun verdiði itici güç varmýþ. Ne mutlu bana.

Tipik bir koç kadýný. Pek çok konuda liderlik etti, bildiði yolda yürüdü. Koçlar baþý idare eder. Her anlamda. Yüzleri ile de öne çýkar, kendilerini belli ederler. O da yüzünün güzelliðiyle, ifadesiyle ‘ben bir koç kadýnýyým’ diye bangýr bangýr baðýrýyordu bence. Gene koçlar ne çekerlerse yüzlerinden ya da kafalarýndan çekerler. Onu da amansýz hastalýk kafasýndan, hem de o güzel beyninden vurdu. Gerçi gitme vakti gelince her þey bahane ama, aslan güneþinin altýnda aslanlar gibi gitti ve aslanlar gibi uðurlandý Duygu Asena.

Yolumuza hep ýþýk tuttun, hep ýþýk oldun. Senin de yolun ýþýk olsun!