Çocuklarýn planý þuydu: Maaþlarýn ödendiði gün, birlik halinde fabrika önüne yürüyüþ yapacaklar, orada bayrak ve pankartlarla babalarýný bekleyecek, böylece aldýklarý parayý içkiye vermemelerini saðlayacaklardý.
Bunlar dört çocuktu: Gawrik, Schurka, Filjka ve çok minik Sonja. En büyükleri olan Gawrik, bu alkol karþýtý örgütün baþýydý. Hem gösteri programýný hazýrlamýþ, hem de bayrak ve pankart için gerekli parayý bulmuþtu. Bu para ise öyle ahým þahým bir miktar deðildi. Hepi topu iki ruble, kýrk kapik; bunlar, bir kýsmý banka ve gerçek ticaret iþi, bir kýsmý da suç karakterinde çok zor mali transaksiyonlarla elde edilmiþti.

Þöyle ki: bir ruble kýrk kapik parayý Gawrik, bankadaki mevcut tasarruf hesabýndan çekmiþti. Bankada bir ruble elli kapik tutarýnda bir sermayesi vardý; bu parayý o, günlük gazete satýþýndan dürüstçe kazanmýþtý.

On kapiki kasada býrakmasýnýn tek amacý, var olan hesabýný kapatmamak ve onuruna halel getirmemekti.
Yetmiþ sekiz kapik ise, kavanozu ile birlikte satýlan birkaç kuyruklu kurbaðanýn ve suyun ýsýtýlmasý için gerekli alkol lambasýnýn satýþýndan geliyordu. Duyulmamýþ denli düþük bir fiyat! Bu kadar düþük paraya satmak insana acý veriyordu!

Yirmi kapike gelince – bunlar da Filjka ve Schurka’nýn temiz parasý olup, Çar zamanýnda basýlmýþtý; alýþ-veriþ hengâmesi arasýnda cebe indirilmiþ paraydý bunlar. Son iki kapik ise Sonja tarafýndan getirilmiþ, hýrsýzlýk sonucu elde edilmiþti. Bu para evdeki komodinden çalýnmýþtý.

Bu zorunlu malzemeyi, düzenlenecek olan alkol karþýtý gösterinin baþarýlý geçmesi için tez elden bir araya getirmiþlerdi: bir metre bez, çivi, tutkal,boya ve diðer bazý þeyler.

Gösteriden önceki akþam boyunca çocuklar Gawrik’in yanýndaydýlar; sandýk odasýnda bayraklarý ve pankartlarý hazýrladýlar, hevesli bir þekilde boyalarla yazýlarý ve sloganlarý yazdýlar.

“Yine boþuna gaz yakýyorsunuz!” diye seslendi bir ara Gawrik’in annesi, elindeki süpürge sapýyla odanýn kapýsýna vurarak.

“Baðýrmana gerek yok! Kendi gazýmýzý yakýyoruz. Bunun parasýný örgüt verdi!” diye yanýt verdi Gawrik kalýn sesiyle, bunun üzerine utanan anne hemen sustu.

Arkadan Gawrik’in yeni ayýlan babasý sandýk odasýnýn önüne geldi. Seslenmedi, kapýyý da çalmadý, yalnýzca ilgiyle kulak kabarttý ve duyulmayacak bir sesle mýrýldandý: “Bak þu iþe, þu bacaksýzlara! Haþýr huþur bir þeyler yapýyorlar ya, ne yaptýklarý belli deðil … Çalýþan insana rahat vermiyorlar, bu canlar! Hay þeytan … Bir kadeh hiç fena olmazdý þimdi!”
“Vereceðim sana bir kadehçik!” dedi anne tekin olmayan bir sesle – “bir kapik bile býrakmadýn evde! Hepsini içkiye verdin!”

Çocuklar geç saat ayrýldýlar. Gawrik, iþi biten bayraklarý ve pankartlarý kurumalarý için özenle astý ve hemen ardýndan uykuya daldý.

“Kör þeytan, kör þeytan” diye mýrýldandý baba, niyeti kötüydü, ayaklarýnýn ucuna basarak sandýk odasýna süzüldü. Meraktan çatlayacaktý. Ýçeri girdi, karanlýkta el yordamýyla lambayý arýyordu, bulunca yaktý. Zayýf ýþýk altýnda, kaba bezden güzel pankartý gördü, üzerinde þunlar yazýlýydý:

“Ýlk kadehi yakaladýðýnda,
Ýkincisi de seni yakalar!”

“Hýmm!” dedi baba, yüzü gerilmiþti. “Þu iþe bak, iblis soylarý, neler de düþünüyorlar … Ýlk kadehe elini atarsan, ikincisi seni yakalar … Üçüncüsünü sen … Dördüncüsü tekrar seni … Beþincisini sen … Altýncýsý seni … Ve böyle bütün bir yaþam boyunca devam eder…”

Bu düþüncelerden etkilendi; bir kaç gözyaþý yavaþça zayýf þakak kemikleri üzerinden akýyordu.
“Gerçekten de bir kadehçik hiç fena olmazdý. Hýmm!” …

Ertesi gün Filjka, Schurka ve çok minik Sonja, büyük bir sabýrsýzlýk içinde karlarý çiðneyerek, Gawrik’in evinin önünde bekleþiyorlardý. Gösterinin baþlama zamaný gelmiþ geçiyordu, ama Gawrik bir türlü gelmek bilmiyordu. Sonunda göründü. Yüzü darma daðýnýktý. “Ya pankartlar nerde?” diye sordu, bütün gece trompetlerin ve bayraklarýn rüyasýný gören küçük Sonja.

Babam hepsini … dün akþam … içkiye yatýrmýþ…”, diyebildi Gawrik zorlukla.
“Þimdi n’olucak?” diye sordu yýkýlmýþ bir sesle Filjka.
“Gösteri ertelenecek mi, ha?”
“Ýptal edeceðiz!” dedi Gawrik.
“Boðazýna bir kramp düðümlendi, ve neredeyse ruhsuz biçimde ekledi: “Benim çizmelerimi de … satýp içkiye vermiþ …”

Ancak o an fark etti çocuklar, Gawrik’in çýplak ayakla kara bastýðýný.

“Aslýnda çizmelere o kadar üzülmüyorum… þey … biliyorsunuz … kuyruklu kurbaðalar …” diyebildi sonunda ve yüzü kramp girmiþ gibi titremeðe baþladý.

(Çev. Ali Osman Öztürk)