Bir isim geçer aramýzdan;orta boylarda gözleri bana benzeyen,seni bana sürükleyen,devamýný bende yaþadýðýn bir isim geçer gözlerime baktýðýn gözlerinden ve gözlerinden bulaþýr ruhuma,esir alýr huzurumu,bir savaþ patlar içimde;bir yanda gözlerinden ruhuma bulaþan o isim bir yanda ben.Soramam sana beni niçin böyle bir savaþa sürüklediðini,anlamam gerektiðinden "neden" kelimesi düþmez dudaklarýmdan.O isim seni esir alýr,esirliðine doyamamýþlýðýnla o isme beni teslim edersin.Yaþadýðýn acýyý kaldýrýp kaldýramayacaðýmý,ne zaman yeter diyeceðimi beklersin,beni ona benzetmeye çalýþtýkça,bendeki sana daha çok acý çektirir,teslim olmamý istersin.Ama bir isim geçer aramýzdan;artýk yarýsý ben kokar yarýsý o isim.Ortadan sýnýr çekilip iki parçaya bölünmüþlüðüm ve o sýnýr kapýsýndan hergün sayýsýz geçiþlerin,bazý gece o ismin esir aldýðý yanýmda,bazý gece yenemediðin korkularýnla o kapýdan son anda bana geliþlerin.Gelmediðinde sabahlarýn olmayýþý,içim içimi yerken bana kalan topraklarda kendime lanetler okuyup ne o isim ne de kendim ediþim.Acý çekmeni kabul edemeyiþimle kendimi silerken daha fazla direnmeyip, o isme beyaz bayraklar sallayýp tüm ruhumu teslim etmeye karar veriþim.
Gözlerime bakarken orta boylarda,gözleri bana benzeyen o isme teslim oluþumu anýnda anlarsýn ve yaþlar boþalýr gözlerinden.Senin çektiðin acý artar beni ona teslim ediþinle,benimse sana teslim olmak isterken bir yabancýya benzemiþliðimle kendime açtýðým savaþ...Artýk bana baktýðýnda o ismi görür içinde kalan tüm maðlubiyetlerin hýrsýný çýkarabilmek için bir savaþta sen açarsýn.Üç savaþýn ortasýnda çapraz ateþ altýnda kalýr savunmasýz bedenim.Sevdiðim düþman,aramýzdan geçen o isim düþman,ben düþman.Kendime sýktýðým kurþunlar seninle o isimden yansýr bana ve ona benzemiþliðimle kazandýðýn zaferle çekip gidiþin.Gidiþinle o topraklardaki cesetler arasýnda oturup hýçkýra hýçkýra aðlamýþlýðým...Bir kýz çýkar gelir boþ kovanlarý toplamaya,benimle onun arasýndan ismin geçer,gözleri sana benzer,beni ona sürükler,devamýný onda yaþamaya karar verdiðim adýn geçer gözlerine baktýðým gözlerimden ve bulaþýrsýn onun ruhuna.Esir alýrým huzurunu ve onun da bir savaþ patlar içinde.Soramaz bana onu niçin böyle bir savaþa sürüklediðimi,anlamak istediðinden neden kelimesi düþmez dudaklarýndan.O beni ruhunda açtýðým savaþlara raðmen çok sever,bana teslim olmak isterken sana teslim ediþime ses çýkarmaz.Acýmý paylaþmak istemiþtir,her savaþa girmeye hazýrdýr yanýmda oysa ben o savaþta önce senin yanýna geçer sonra ona ateþ ederim.O da sevmiþliðiyle benim yanýma geçip kendine ateþ eder.Çapraz ateþ altýnda savunmasýz kalmýþken bedeni,kendine düþman olmuþken en çok onu terk edip gitmeme üzülür.Çünkü aramýzdan geçen orta boylarda,gözleri kendisine benzeyen ismi hissetmiþtir ama o da benim gibi kendine kurþun sýkmayý göze alacak kadar çok sevmiþtir.