Ben sana arkamý dönüyorum,yüzüm bana.Önümde bir mevsim arkamý döndüðümde sayýsýz ve bu sayýsýz mevsimin içinde beni farkedip yüzüme gülümseyenler;bahar kokan,yazýn sýcaðýnda kavrulan sayýsýz gülücüðe buz tutmuþ mevsimini tercih ediyorum.Yanýlýyorum;yanýlmýþlýðýma doymamýþ bir hissi doyuruyorum seninle.Bu doyurmada o hissin altýnda uyuyan bir canavar uyanýyor,adý piþmanlýk yutuyor benden önce mevsimini ve kursaðým boþ kalýyor.Seni yokluðuna tercih ettiðimde o canavarýn kükremeleri hýçkýrýk olup düðümleniyor boðazýma ve ben ne zaman sevmeye kalksam hissediyor piþmanlýðým kendime ihanetimi ama seni de sevdiðime piþman olmak istiyorum sevgili.
Bu piþmanlýðý yaþatmýyorsun bana;sevginle aramda kan davasý baþlýyor o anda ve kan çekiyor beni artýk sevdandan ne kadar uzak dursam da.Kan çekiyor ben gidiyorum,her gittiðimde kýrýlma noktasýna ulaþamadan daðýlýyorum.Yeni yollar,yeni bir buz tutmuþ mevsim arýyorum ama bir baþka mevsimi sevmeye kalktýðýmda eriyor buzlarýn ve sevdaný zedeliyorum.Ben seni seviyorum,beni hep bir baþkasý seviyor sevgili.Baþka mevsimlere el sallamaya kalkýyorum belki senden bir iz bulurum umuduyla...Elimi kaldýrmamla bir el yapýþýyor parmaklarýma o an daha da büyüyor umudum hevesle koyuluyorum yola.Ufak adýmlarla yürürken havasýný soluyorum piþmanlýðýný yaþatacak bedenlerin,kulaðýma fýsýldadýðýn notalarýn benzerinden arýyorum farklý seslerde.Sabah oluyor,güneþ seninle doðduðu gibi doðmuyor güne.Belki bu mevsim herkesin hayalini kurduðu mevsim ama senden bir parça olmayýnca yapamýyorum ve yalan söyleyip sana sýrtýmý döndüðüm yere geri gidiyorum çünkü beni hep sana benzemeyen birileri seviyor sevgili.
Sana sýrtýmý döndüðüm yerde bekliyorum,dönüp dolaþýp mevsiminin yine ardýmda duracaðý hevesiyle.Biliyorum bir durursa orada,uzanacak ellerin omuzlarýma,yüzümü sana döndüðümde kucaklayacak beni mevsimin,piþmanlýðým yine hissedecek kendime ihanetimi,benden önce yutacak olsa da mevsimini olsun ben hazýrým;seni de sevdiðime piþman olmak istiyorum sevgili...