Sirenleri çalmayan katarlar gibi,yavaþ ve sessiz geçmeliydin sana ait bu
istasyondan,aðýr aðýr asude bir bakýþla.Ve her bakýþýnda görmeliydin
yüreðimdeki sokaklarý,o sokaklarda konaklayan gezici lunaparklarý.Bir kýz
çocuðunun ip atlayýþýný,erkeklerin taþtan kaleler kurarak kola kutusuyla maç
yapýþýný,bir annenin çocuðunu okula hazýrlayýþýný,o tarifsiz çaba içinde
daðlarý yýkarak sana yol açýþýmý.Geçerken sen;selam duruyordu dünya,sana
dönüyordu güneþ,gölgeler iniyordu istasyona ve bir dahaki geliþine kadar
esir alýyordu hayatý.Kolay deðildi yaþlanýyordu ayrýlýklar gözler gibi
istila ettiði bu sokaklarda.Kýrmýzý kurdelalý,mavi gözlü bir kýz oturup
aðlýyordu sokaðýn baþýnda,altýn sarýsý saçlarý düþerken kaþlarýna mavi
akmýyordu gözyaþlarý,mavilerde batarken gemileri.Giden erkek ya da bayandý
ama acýlarýn rengi hep aynýydý.Çekiliyordu kalabalýk,günden güne
tenhalaþýyordu yollar.Önce ipsiz bir kýz kaldý geriye,daha sonra sokak
baþýnda düþürdüðü kýrmýzý kurdelasý;boþtu artýk istasyon sokaklarý.Aðaçlar
dallarýndan kurtulmak ister gibi sallanýyordu,düþüyordu yuvalar ve göç
ediyordu kuþlar.Tek baþýma oturuyordum o istasyonda;son
yolcusuydum;sirenleri çalmayan sessiz ve yavaþça geçicek son bir katar
bekliyordum.Titrerken bedenim yalnýzlýk denilen bu ayazda seni
düþünüyordum;içime hapsolmuþ seni,ellerimi tutuþunu sýmsýký sarýþýný.O anda
geri geliyordu kýrmýzý kurdelalý kýz,güneþ rengini veriyordu örgülü
saçlarýna,kýskanýyordu gökyüzü gözlerindeki maviyi.Gezici lunaparklar
konaklýyordu sokaklarda;sen salýncakta sallanýrken bense oturuyordum o
bankta ve kuþlar geçiyordu sürü sürü,çýðlýk çýðlýk düðün havasýnda.Uzaktan
uzaða sevmeliydim gözlerini;herkesten gizli,senden habersiz.Son bir katar
geçmesede bu istasyondan,benden baþka yolcusu kalmasada;seni düþünürken
doluyordu sokaklar.Düþünmek kadar güzel,sensizlik kadar acýda olsa
hayat,daha çok mevsim yaþarým;gidemediðim,son umutla sirenleri
çalmayan,sessiz ve yavaþça geçeceðine inandýðým o katarý beklerken unutulmuþ
bu istasyonda!.