Býrak beni haykýrayým

“Bir dost” olduðunu bana hatýrlatan bir okurum“ Ýsyaným” baþlýklý yazýma yorum yapmýþ…
Yazýnýn noktasýna, virgülüne dokunmadan;“ selamun aleymkum, ben bir okurunuz olarak sizin bundan sonra akýllý ve ilkeli olmanýzý beklerim. artýk yazý yazmayý býrakmanýzý ve iþten evinize evden de iþinize gitmenizi beklerim. artýk siz kendi kendinizi, çevrenizi ve ailenizi inkar eder duruma gelmiþsiniz. bundan dolayý bundan sonra akýllý ve iyi bir aile reisi olarak hayatýnýza devam etmenizi isterim” demiþ…
Dostum(!)a “Ve aleykümselâm,” diyerek selamýný alýyorum.
Çünkü -halk tabiriyle- Allah’ýn selamý…
Dostuma -ismini vermekten çekinen dostuma- diyorum ki; gayet akýllý ve ilkeliyim.
Ve bu güne kadar ne çektiysem taviz vermek istemediðim ilkelerim uðruna çektim.
Dostum, yazý yazmayý býrakmamý, iþten eve, evden iþe gitmemi beklemiþ.
Üzülerek ifade ediyorum…
Sevgili “dost” ; annem de ayný þeyi söylüyor.
Hatta annem bana daha çok kýzýyor.
Lakin çok denediðim halde bir türlü þu mereti (yazý yazmayý) býrakamadým.
Baðýmlýlýk yapmýþ bende…
Yazmadýðým zaman hasta oluyorum.
Geçenlerde doktora gittim; doktor bir rapor verdi…
“Sen yaz” dedi.
“Sen susma “ dedi.
“Haykýr, baðýr, çýðlýk at, çýðlýðýn; sessiz çoðunluðun sesi olsun” dedi.
Doktor dedi ki; “sen hakir insanlarý kardeþ sayan bir ruhsun.”
Dedi ki; “Paçavralar altýndaki yoksul seni yaralar.”
Dedi ki; “Mazlumlarýn intikamý almak için doðmuþun.”
Ve dedi ki; “Volkan söner, lâkin senin alevlerin eksilmez.” “Bora geçer, lâkin senim köpüklerin kesilmez.”

Sevgili dost bir de demiþsin ki; “siz kendi kendinizi, çevrenizi ve ailenizi inkâr eder duruma gelmiþsiniz”

Haþa…
Sümme haþa…
Bilakis ben ailem çevrem tarafýndan sevilen bir insaným…

Mademki beni yakýndan tanýyan bir okurumsun, iddia ettiðim þeylerde gayet samimi olduðumu, reisi olduðum aile fertlerinden öðrenebilirsin.

Kim olursanýz olun, (dost mu düþman mý fark etmez…) o ki; iyilik adýna beni (kendinizce) uyardýnýz…
Teþekkür ederim dostum.

Lakin þairin tabiriyle;
“Býrak beni haykýrayým, susarsam sen mâtem et;
Unutma ki þairleri (yazarlarý) haykýrmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuþ öksüz çocuk gibidir..."