SADE BİR VATANDAŞ

Yürüyorum kaldırımlarda elimi kolumu sallaya sallaya
Göğsümü gere gere söyleyebiliyorum soyduğumu
Yüzümü kimselerden saklamadan dolaşıyorum insanlar arasında
Sesimi istediğime yükseltip emredebiliyorum
Karşıma çıkan yoksulları ayağımın altında ezebiliyorum
Benden hesap sorandan falancanın yakınıyım diyebiliyorum
Ben hayallerimde dilediğim gibi hava atabiliyorum
Ama evine aş, mutluluk götüremeyen babalar
Çocuklarına istediği gibi bakamayan anneler
Tek bir hayal bile kuramadan ömrünü tüketip
Gelip geçiyorlar dünya sahnesinden
Zenginler pahalı elbiselerin içinde kasım kasım kasılırken
Benim fakir yoksul anadolu kadınlarım el açıyorlar utana utana
Zenginler paris, bali adası görürken
Benim yoksul halkım bütün ömrünü geçiriyor bir baraka da
Bırakalım da zengin, zenginliğiyle paralarının arasında kalsın
Biz zengin olmayanlar yalansız dünyamızda yaşarız şereflice
Soymadan, çalmadan, çırpmadan yalar gideriz bir başımıza
Ömür hayatımız boyunca hava atmadan
Güneşli günleri bekleyerek içimizdeki masumiyette yaşayıp gideceğiz sonsuzluğa
Zenginlerin pahalı yaşamının çok uzağında
Merhaba diyeceğiz bizi bekleyen güzel hayata
Her yoksulun yüzünde açan mutluluk çiçeğini görerek
Karışacağım ben de sade bir vatandaş olarak ara sokaklara
Masum hayallerimi de çantama koyup
Zenginlerin, fakirleri anladığı günü görmeyi umut ederek
Zenginliğin ışıltısının olmadığı karanlık bir sokağa girip
Geleceğin beni nereye götüreceğini bilmeden
Karışacağım soymayan onuruyla yaşayan insanların arasına
Cebimde param olmasa da yüzümdeki gülücükle
Kalbimdeki yalansız masumiyetle geçinip gideceğim yalan dünyadan
Beni öteki tarafta bekleyen yaradanıma
Üzerimde onurumdan başka bir şeyim olmadan sade bir vatandaş olarak...