Biraz daha yüksek sesle þarký söyler misiniz? diye rica edemeyeceðime göre bari kendime emir vereyim dedi kararlý gözlerle.

-Hadi Esin. Ayaklarýnýn üzerine bas ve pencereyi aç.

Isýttýðý koltuðuyla vedalaþmasý uzun sürmemiþti. Adýmlarýnýn bittiði yer, düþüncelerinin eyleme dönüþtüðü noktaydý.

Ahþap doðramalarý eskimiþ, macunlarý dökülmüþ penceresinin madeni kolunu usulca büktü. Camý sonuna kadar açtý. Belden yukarýsý artýk tamamen dýþarýdaydý.

Gözleri gökyüzünde kanat çýrptýktan sonra aðaçlarýn dallarýna kondu. Þimdi kuþlarýn þakýmasýný daha da rahat iþitiyordu. Kuþlardan hangisinin solist, hangisinin vokalist olduðunu ayýrt edebilmek mümkün deðildi. Tabiatýn evrensel müziðiydi bu.

-Þan dersi de almamýþlar. Bunlarýn hepsi doðuþtan alaylý

dedi her birine hayran hayran bakarak.

Temiz havayý içine hapsettikten sonra tekrar koltuðuna gömüldü. Kar beyaz tülü, esen rüzgârýn eteði olmuþtu adeta. Bir saða bir sola raks ediyordu.

Esin oturuyordu ama bütün tüyleri ayaktaydý. Omuzlarý, neredeyse kulak hizasýndaydý. Ýki kolu, yýllardýr birbirine hasretmiþçesine sýký sýký kenetlenmiþti. Vücudunun tepkilerine raðmen hareket halindeki tek þeyin yani tülünün özgürlüðüne son vermek istemiyordu.

Aðýrbaþlý, yýllardýr býraktýðý yerde hiç kýmýldamadan öylece duran eþyalarýna inat tülü, rüzgârýn þiddetine göre kâh afacan bir çocuk gibi bir içeri bir dýþarý girip çýkýyor, kâh bir gelin gibi salýnýyor, bazen de Karadeniz gibi dalgalanýyor, kabýna sýðmayan delikanlý gibi coþuyordu.

Sesiyle, nazlý nazlý süzülüþüyle evine misafir olan rüzgârý aðýrmaktan son derece mutluydu. Pencereyi kapatýrsa tülü de evdeki eþyalarýn kaderine bürünüp put gibi duracak ve ruhsuzlaþacaktý. Gönlü buna bir türlü razý olmuyordu. Üst üste hapþurmaya baþlayýnca çaresiz ayaða kalktý ve pencereyi kapattý. Artýk tülü de cansýzdý.

Aysel AKSÜMER