"Yazmak, bir yazarın, kendisini henüz okumayan okuyucularının ceplerinden çaldığı zamandır." - Vladimir Nabokov"
"Yazmak, bir yazarın, kendisini henüz okumayan okuyucularının ceplerinden çaldığı zamandır." - Vladimir Nabokov"
olmayan sevgilim e yazılmıştı... ardından gelecekleri tahmin edemedim kaderin oyununu farkedemedim...
yaşadıklarınız her zaman bir düşle başlar ve gerçekleşmez diyerek rafa kaldırılır siz de rafa kaldıranlardan olmayın...hayallerinizin peşinden gidin!..
...Bir gelişte ki MERHABA deyişle, bir gidişte ki GÜLE GÜLE kadar kısacık zaman diliminde, soluk alışlarını görmek, yüreğinin atışlarına tanık olmak..
...Tozdu topraktı, sisti buluttu, kandı revandı, çapraşık, karmaşık. Biliyordum ki bu silsileye, bu tantanaya ,bu karmaşaya şu sol yanı adresi, şu sol yanı numarası, bilinmezlikle kirli kapısı yüreğim alışık
En son gözler uyanıyordu değil mi uykudan? Bazen aklıma gelmiyor değil: “Daha mı erken kalkarım acaba gözlerimi aldırsam?”
....Sende bilirsin ki sevgili, arkadaş, dost.Ne kadar korkulursa korkulsun, yenilgi bilinse de bilinmese de, her yolun, her oyunun, her masalın sonuna varmak var. Sona varmak. Sana varmak, sobelemek, yakalamak, tutmak..
Daha çok penceremden sana uzattığım bembeyaz hayallerime. Su kenarına izinsiz düşen kar tanelerinin ayakta kalma çabası yada diğer bir tabirle suyun soğukluğuna karışmaması için verdiği savaşın içine bırakıyorum kendimi....
Zor iştir yaşamak aynalarla geceleri ve uyanmaya çalışmak hiç dalmadığın bir uykudan. İzi kalır yüzünde sarıldığın yıldızların...
Sen yoksun aslında. Ama ben hep varmışsın gibi yaşıyorum,sanki bana hep gülüyormuşsun gibi içimi açmayan yalnızlığımı terkediyorum aynalarda. Hayat diyorum sana. Anlamıyorum diyorsun bana....
Çok soyut bir yazı olduğunu biliyorum. Belkide sadece ben ve sevgilim anlayacak bu yazıyı tam olarak. Fareye dikkat edin okuyucular. Ne aldığını bilerek okuyun
hani yaşamak dedikleri...
kanatsız bir uçuş gösterisi..
bütün hız sınırlarını aşabilmek en tepeden dibe doğru..
çakıldığın noktadan yükselen dumanı izlemek..
Derinlikler
diz boyu, ama gözler direnmiştir hayata. Hüzün taşır kimileri de .
Gülse
Doğduğum anın ilk bir saatinden sonra uykuya dalmam,
Bir suçsa,
Ve şimdiye kadar yaşadığım her şey
Gördüğüm bir rüya olamaz mı?
