"Gelecek, şimdinin geçmişi olduğunu düşünmekle vakit kaybedenler için hep bir adım önde olacaktır." - Terry Pratchett"
"Gelecek, şimdinin geçmişi olduğunu düşünmekle vakit kaybedenler için hep bir adım önde olacaktır." - Terry Pratchett"
Lafı uzattım yine. Kendi tarihimi bırakacağım bir posta kutusunun önünde duruyorum şimdi. Şu elimde tuttuğum ve toplamı yirmi bir adet olan mektupları birazdan kutuya bırakacağım. Benim posta kutumun, bu ülkede yaşayıp, kendi posta kutusunu yetim bırakan
hadi bembeyaz sıcacık karlar çizelim, adı "umut" olsun.Ve orta yerde bütün gülücükleriyle başı dimdik, gözleri sıcacık bir çocuk kartopu tutsun..
Hayatınızdaki farklılıkları ve size eş edegerleri yada deymeyenleri sizin çözmek veya sizi öğrenmek isteyenlerın yaşamak istekleri başarmak ve başarısızlık nedenleri ve sonuçları
Ve gitti çocuk... kararsız adımlarla uzaklaştı...
Onun ne hissettiğini düşündü kız. Hayallere zorlanabilir miydi bir insan?
Ve bizler batı rüzgarları kadar özgür sanıyorduk düşlerimizi, tutsakmış düşlerimiz bile içimizde.
yittiğinde tekrar bulunamayacak hiç bir ilke ithafen, tüm delilere ve delillere inat .
O gece anladım ki; yağmurlarında sebebi vardı yağmak için, ağlamak içinse bir şeyler gerekirdi.
O zaman nasıl olsa yüreğinizin en taze yerinden söküp değdiğiniz bir başka ten muhakkak bulacaksınızdır... Hep aynı yanılgıya düşecek ama asla özleyen olmayacaksınız... Sevgi oyuncağı bu kadar çokken ve sizde bu kadar sevmeye hevesliyken hayat nasılda baş
Toprağını kaybetmiş bir dünya, yeşilliği solup gitmiş bir orman, yıldızları sönmüş bir gökyüzü... Tüm bunların bir farkı var mıydı oyuncağını kaybetmiş bir çocuktan?
Kapıdaki çizgi kadın bendim ve o , başka daha bir sürü kadın gibi oda bizden biriydi sade basit ve bir kalemin kalınlıgından çıkan kadın.Duyguyu kendimden yok edip çizgi gibi banada bir kalemin anlam vermesini diliyorum şimdi.
Şimdi uyku beni çağırıyor,epey oldu uyumayalı..Sahi saat kaç oldu?Masamın üzerinde bir şeyler çizipte başaramamanın,bir güzeli somutlaştıramamanın yorgunluğuna kardeş oluşuveriyor kapanmaya hevesli gözlerim.İnat etsem mi bilmiyorum.Özlüyorum seni şimdi.Yatağımı yurt bilip ona doğru yöneliyorum..Masamın üzerindekileri;karaladıklarımı,yazdıklarımı ve çizdiklerimi öyle dağınık öyle umursamaz bir şekilde bırakarak kendimi unutkanlığıma bırakıyorum.Unutuluşumun yıldönümünde olduğumu unutarak...
İşte zirvedeyim şimdi. Öyle yüksek bir dağ ki bu. Sarp yamaçlarını çıkardı önüme , dik yokuşlarını çıkamayayım diye. Rüzgarını estirdi buz gibi. Üşüttü fakat donduramadı beni. Soğuğu içimdeki ateşi söndürmeye yetmedi. Bu öyle bir ateş
'' Gece çöktü '' dedi kız, kendine... Yatağında oturmuş, bir elinde sigarası, diğerinde bir kalem, '' gece çöktü '' yazdı...
Bir sey biliyorsun ama açıklayamıyorsun ,dünyada ters giden bir şeyler var seni sinirlendiriyor .”Matrix” nedir…Heryerdir etrafımızı çevreler pencereden baktığında ,işine gititiginde heryerde H.Çiğdem Yorgancıoğlu
Falih Rıfkı Atay
