Giderken açık bırakın cennetin kapısını.
Gelen olur…
Hep ‘’hala yapılacak bir şey var’’ diye ezberlemiştim.İlk defa yok.
Kanım sızlıyor.İki intiharın acısı sinmiş bedenime,hangi yöne dönsem beni orada bekliyor.
Mutsuzluk çocuklara haram oysa.Umutsuzluk insanlara haram.Hergün,yeni bir güneş
getiriyor çünkü hayata.Bahar dört köşebaşında bir duruyor.
Habersiz gitmek günah bizlere,unutma.
En çok şubatta ölüyor insanlar.Şubat üşüyor.Bu kadar kısayken,bunca acıyı sığdırıyor
içine.Şubat ağlatıyor şimdi.Kıyametin provası şubatta.Şubat hatıralarımı kelepçeliyor,beni
çalıyor parça parça.
Gidersen,kirpiklerinin kıyısına vurur yalnızlığımın ölüsü.
Gittiniz.Şimdi toprağın karasına emanet ettik sizi.Canınız çiçeklerde yeşersin.
Gittiniz.Yalnızlığınızı,anlaşılmamışlığınızı bize silip gittiniz.
Bize de gelmek düşer ya şimdi,kim kaybetmiş de cesareti,biz bulalım.
Bir çağ kapandı.Siz yoksunuz diye elleri titriyor tüm çocukların.Zemheri nöbette,güneş
isyanda,parklar bomboş sanki.
Ve her ölüm erken de,bazıları daha erken gibi.
]
