"Yazmak, kelimelerle evlilik yapmak gibidir; aceleyle boşanırsan, çocukların şiir olur." – Franz Kafka"
"Yazmak, kelimelerle evlilik yapmak gibidir; aceleyle boşanırsan, çocukların şiir olur." – Franz Kafka"
Hayat uzun gelebilir. Oysa hiç de öyle değil. Zaman denilen kör yılan sokup duruyor dilini geçmişten geleceğe dair. Koparıyorum o dili, atıp gidiyorum saymadığım zaman için. Yeni bir sayfa çevirdim, okuyorum ve şimdi varım. Meydan okuyorum hayata, geçmişimde kalan ne varsa. Değmeyen yaşamları yük etmişim sırtıma. Önce onlar
Bir balık sürüsünün peşine takıldı. Ait olabilecek miydi? Almadılar zaten aralarına. Sonra yeniden, derinlerden aynı nefesi duydu. Çırpınıp yüzeye attı kendini. Sarılmak istediği 'nefesi' kollarının arasından dalgalarla geçip gitti.
Dedi̇k Ya Dü-şeş Gelmeyen Kararda Ri̇ske Gi̇rmek, Kaybedi̇lecek Yokken, Yapilacak Düşünce Ve Eylemleri̇ Kapsar.
Leonardo da Vinci'nin ölmeden önceki son sözü, bana yıllar öncesinde okumuş olduğum yukarıda aktarmış olduğum yazıyı anımsatmıştı:
"...Çalışmalarım olması gereken kaliteye erişmediği için Tanrıyı ve insanlığı gücendirdim..."
Şuan yapmak istediklerin için nefesin hala mevcut. Ya bir gün çemberin dışında bulursan kendini?
artık bir öncekinden daha sakin , daha sessiz.Artık durmayacak bulutlarla sohbeti.
Güzel bir düştür; hayat gördüklerinize mi inanırsınız inandıklarınızı mı görürsünüz hepimizin ruhunda bir imzalanmamış ateşkes vardır duygularımıza ve mantığımıza ters düşen güzel bir düş herşey...
Bütün kadim dinlerim sırt dönmüştü inançlarıma. Bütün dinleri ve Tanrıları öptükten sonra Tanrısızlığı seçtim, inançlarımı yok ettim tüm dinlere. Hiç azalmadı lanetim, hoyratça hırpalandığım aşk suskunluğu gibi ruhumu terk etmeye kıyamadılar belki de.
Bir arkadaşımın yazısının bende uyandırdığı yansımaları, kendisine yazdığım not ile birlikte sizlerle paylaşmak istedim. Okuyan herkese teşekkür ederim. Arkadaşımın farklı yazılarını http://sakalliperi.blogspot.com sitesinde görebilirsiniz.
SarmasikSakal
Ahmet Elgin;
Şöyle güzelce dur da seni resmedeyim
Sakallı Peri;
Bahçemizde ağaçlar vardı . Elma ağacından kiraza salıncak kurmuştu babam . Her sallanışta patır patır dökülürdü çürük elmalar. Öğrenmiştik sağlamlık ve direnç arasındaki ilişkiyi... Sallanırdık ve rüzgarla uçuşurdu sarı buklelerim. Gökyüzünü seyre dalardım. Daha çok küçüktüm bulutların aslında birer hava boşluğu olduğunu öğrenmem ve evet bu benim ilk
Sil Baştan! derken yeniden başlamakla sınırlı kalmayacak hiçbir şey, yeniden yaşamaya başlamak olacak öğrenilmişlerin unutulduğu gölgede.
Bayram günleri gerginliğimi çözemedim ya, her günümü bayram eden yüreğimi buldum. Gerginlik hayata kaldı, çocukluğum ise Yüreğime.
Ve ey Dünya Devleri!..
“Biraz az kazanın!...
Kazandıklarınızı dar gelirli insanlarla paylaşın…
Fakiri tahrik etmeyelim!..
Ve paylaşımcı anlayışı hayatımıza egemen kılalım.
