Ýþ dönüþü anamý evin balkon demirinden aþaðýya sarkýk bir halde, bakarken gördüm. Yüzünde tarifsiz bir sevinç dalgasý geziniyordu. Bakýþlarýný takip ettim. Küçük kýzým Ezo’nun baþka bir kýz çocuðuyla dövüþtüðünü gördüm. Ezo üstün durumdaydý. Kýzý altýna almýþ, onu bir güzel dövüyordu. Bir süre sonra kavga kendiliðinden sona erdi, ben ayýrmaya zaman bile bulamadan. Kýz aðlaya aðlaya evinin yolunu tuttu.
Bende Ezo’yu içeriye eve soktum.

Ona kavga etmemesini tembihlerken anamýn baðrýþýný duydum.
Balkon demirinden aþaðý sarkýlmýþ, “Ezoo!” diye sesleniyor, yanýna çaðýrýyordu. Ezo koþturarak gitti. Geri geldiðinde elinde beþ lira ve gofret vardý. Zafer kazanmasýnýn anam tarafýndan bir tür ödüllendirilmesiydi bu.

Kapýmýzýn zili çalýnca açtýk. Ezo kaçýp odaya sakladý kendini. Bir kadýn elinden tuttuðu burnunu çekerek aðlamasýný sürdüren kýz çocuðunu bana göstererek:

“Bak kýzýmýn haline!” dedi. “Kýzýnýz ne hale sokmuþ onu…”

Ben bir þey diyemeden anam aþaðýya kadar geldi. Kadýný bir güzel süzdükten sonra ona:

“Anam sen utanmýyor musun?” dedi. “Baskýna gelmiþsin evime. Bunlar çocuk. Çocuk bunlar. Kavga da ederler, beþ dakika sonra unutur tekrar barýþýp oyun oynarlar.”

Kadýn anama dönerek, “He, vallaha haklýsýn nene!” dedi. “Doðru söylüyorsun, kusura bakma ben bir cahillik ettim. Ver öpeyim elini.”

Kadýn anamýn elini öptükten sonra, kýzýnýn elini tutup evine gitti.

Anam onun ardýndan, “Utanmaz kadýn, ne olacak, cahil…” gibi laflar ettikten sonra, “Oðul” dedi bana. “Kadýn neredeyse benim yaþýmda. Kendi yaþýna bakmýyor, bir de bana nene diyor.”