Anam birinden bir yenilik görmesin, hemen oracýkta kafasýna koyar ve ilk fýrsatta kendi evine uygulardý. Bir akrabanýn evinde gördüðü, akrabanýn da ballandýra ballandýra anlatmasýyla, evin tüm ahþap pencere doðramasýný bir iki gün içinde alüminyum doðrama ile deðiþtirdi. Gerçekten güzel olmuþtu. Sokaktan geçen herkes baþýný kaldýrýp, üst kattaki alüminyum doðramaya hayranlýkla bakýyor ve ardýndan yoluna devam ediyordu.


Anam bir köþede oturmuþ, hayranlýkla izliyordu bakýþlarý. Her þey güzeldi ama yine de bir sorun vardý: Ahþap doðramalar sökülürken sývalar dökülmüþ, duvarlar yer yer kel kalmýþtý. Anam beni görünce:

"Ero, bana yarýna kadar iyi bir sývacý bul getir." dedikten sonra ortadan kayboldu.
Sabah erkenden bir sývacý arkadaþým geldi. Harcýný hazýrladýktan sonra iþine koyuldu ve bir de türkü tutturdu:

"Benim naylon taraðým var, görmeðe gelin güzel.
Güzellere ben satarým, almaða gelin"

Ýðnesi takýlmýþ bozuk bir plak gibi ayný kýtayý defalarca söyleyip duruyordu. Benim yanýnda olmam, onun türkü söylemesine engel deðildi. Birden evin kapýsý açýldý, içeriye giren anamdý. Nezaketten selam verip aldý. Ardýndan sývacý çocuðu bir güzel süzdükten sonra adeta baðýrdý ona:

"Ero oðlum!" dedi, "Sabahtan beri yorulmadýn mý? Senin naylon taraðýndan baþka söyleyecek bir türkün yok mudur?"

Sývacý donup kaldý, korkmuþtu, sesini bile çýkaramadý.