Ses

Ýçime asýrlýk bir ruh yerleþmiþ sanki, vakitli vakitsiz beni asasýyla dürtüp duran. Kafamýn içinde çok bilmiþ, pervasýz sesi yankýlanýr. Bugüne kadar ne sorularýna ne de cevaplarýna yetiþebildim; bir baþladý mý, durmadan, výr výr konuþur bazen ise günlerce suskun kalýr. Uykuya dalmak üzereyken baþucuma oturur, buruþ buruþ elleri saçýmda gezinirken gözkapaklarým aðýrlaþýr, ben düþerim rüyalarýn yoluna, o peþime. Sonra, fýsýltýsý yavaþ yavaþ karýþýr gecenin sessizliðine, uyandýðýmda yanýbaþýmda yine...

Hayat

Ýncecik bir kaðýt parçasý, kocaman defterin bir tek yapraðý: insan hayatý. Arkalý önlü yazýlýrsýn, sildikçe delik deþik olur varlýðýn. Kor isyanlara buruþturup attýðýnda, yok olabilirsin, var olmamýþ
gibi... Yaþamýný ruhuna hece hece karalarsýn, renklere bulanýr kaderin ya da siyah beyaz kalýr belki, kimbilir. Umut etmeyi keþfettiðinde kelebek kanatlarýnda yükselir yüreðin, öyle birden kýsacýk ömrünü fark edersin.
Yerin en dibine inersin belki, hýrslarýn rutubetli mahzenlerinde çürüyenlerle yüzleþir küçük arzularýn. Yol, kemik ve kan basamaklarý ile hayatýn karanlýðýna götürür seni. Gölgelerin zehirli tütsüsünden nefesin daralýr, yakarýþlarýn yumruk olur boðazýnda. Yalan dolanýn yükseliþi seni cehennemi ýzdýrabý ile kavurur, o an ruhuna sarýlýp, gözlerini sýmsýký kapatýp kaçmak istersin... Sonsuz bir uykuda kalmak istersin...
Bir gün farkýna varýrsýn: sen istedin diye olmazlarýn, içinde eriyen zamanýn, satýrlarýn sayfaný doldurduðunu... Ve o asýrlýk ihtiyarýn fýsýltýsýný duyarsýn: "yolculuk burada biter"...

Sadece

Göðün en ýssýz katýna çýkmak için, müziðe býrakýyorum tüm aðýrlýðýmý, bir saliselik kaçabilsem razýyým. Usandýran keþmekeþi var bu hayatýn, huzur veren bir tek Aþk...


eylül