Ses

İçime asırlık bir ruh yerleşmiş sanki, vakitli vakitsiz beni asasıyla dürtüp duran. Kafamın içinde çok bilmiş, pervasız sesi yankılanır. Bugüne kadar ne sorularına ne de cevaplarına yetişebildim; bir başladı mı, durmadan, vır vır konuşur bazen ise günlerce suskun kalır. Uykuya dalmak üzereyken başucuma oturur, buruş buruş elleri saçımda gezinirken gözkapaklarım ağırlaşır, ben düşerim rüyaların yoluna, o peşime. Sonra, fısıltısı yavaş yavaş karışır gecenin sessizliğine, uyandığımda yanıbaşımda yine...

Hayat

İncecik bir kağıt parçası, kocaman defterin bir tek yaprağı: insan hayatı. Arkalı önlü yazılırsın, sildikçe delik deşik olur varlığın. Kor isyanlara buruşturup attığında, yok olabilirsin, var olmamış
gibi... Yaşamını ruhuna hece hece karalarsın, renklere bulanır kaderin ya da siyah beyaz kalır belki, kimbilir. Umut etmeyi keşfettiğinde kelebek kanatlarında yükselir yüreğin, öyle birden kısacık ömrünü fark edersin.
Yerin en dibine inersin belki, hırsların rutubetli mahzenlerinde çürüyenlerle yüzleşir küçük arzuların. Yol, kemik ve kan basamakları ile hayatın karanlığına götürür seni. Gölgelerin zehirli tütsüsünden nefesin daralır, yakarışların yumruk olur boğazında. Yalan dolanın yükselişi seni cehennemi ızdırabı ile kavurur, o an ruhuna sarılıp, gözlerini sımsıkı kapatıp kaçmak istersin... Sonsuz bir uykuda kalmak istersin...
Bir gün farkına varırsın: sen istedin diye olmazların, içinde eriyen zamanın, satırların sayfanı doldurduğunu... Ve o asırlık ihtiyarın fısıltısını duyarsın: "yolculuk burada biter"...

Sadece

Göğün en ıssız katına çıkmak için, müziğe bırakıyorum tüm ağırlığımı, bir saliselik kaçabilsem razıyım. Usandıran keşmekeşi var bu hayatın, huzur veren bir tek Aşk...


eylül