Cevap: beklenmediði kadar kolay. Baþlýktan dolayý az biraz huzursuzum, nedense. Sonra “hadi be” dedirtti, kýsaca, bu benim gösterim deðil mi? Ýþte bu kadar. Bu konuda uzun uzadýya yazýlsa sýkar, kýsa özet geçilse anlaþýlmaz, þimdi ne olacak? Düþünmem gerek derdim de düþüneyim derken yazacaðým kaçar, kalsýn. Bodozlama girilmeli. Haydi bakalým.

Herkesin bildiðini tekrar etmeliysem yaþamak güzel ve nefes mucizelerle bezeli. Doðan günlerin saflýðý ve batan güneþin vedasý muazzam Zaman’a dair. Ah þu Zaman.
Büyürüz ve kutsal ýþýk süzmesine yakalanýrýz; gönül Ay , Güneþ gibi aydýnlýk ve sýnýrsýz evren sonsuzluðunda. Böylesine bir güç ile geçilmez mi engeller? Umut ve inanç ile aþýlýr.
Sonra?
Bir bakmýþsýn, hayatýn sahipsiz býrakýlmýþ ucu bucaðý görünmeyen toprak misali, elegeçirilmiþ . Peki, ya çaban, bilgin, uykusuz gecelerin, kayýp zamanlarýn?
Oysa.
Gönül ile güzel her an. Kim özlemez içindeki ruhu? Kim sarýlmaz çocukluðuna? Kalbin ritmine kim kulak vermez ki? Bir dokunuþ, bakýþ, kelime kime yol olmaz?

Belki de fazlaca yanýlmýþ fikrim. Olmaz umutlara kapýlmýþ. Hadi geçsem oralarý, anlamadýklarým var demek, aslýnda apaçýk. Kimbilir, ruhum zaptedilmiþ olabilir. Esir düþmek tercih olmuþtur belki. Aldanabilir, aldatýlabilir. Güzel söze, çaresizliðin tutunacaðý ele, gecenin güne varacaðý gerçeðe, tutunabilir.
Nasýl bir çaresizlikse. Ya da, belki nasýl bir…

Çok güzel yaþamak. Her nefeste ruhunun diðer yarýsýna sarýlmak muhteþem.
Muhteþem hayat, sen onu nasýl yaþarsan…


eylül