Bulutlu gökyüzü kaç gündür penceremde, havanýn isli kokusu genzimi týrmalýyor. Sýrtýmý duvara verip, kelimeleri kulaklýðýn ötesindeki sessizliðe teslim ediyorum, unutmak üzere. Ruhuma sarýlan müzikle dans ediyorum. Hislerim, yüreðim, Aþk ile sadece bir sonraki an' a geçiyorum. Kaideler, gerekler, tavýrlar, fikirler, riyalar, silahlanmýþ gerçekler duvarýmýn ötesinde, yüreðimi yaþýyorum...
Ne öðretilmiþ, ne yaþanmýþlýk, ne görülmüþ, ne de kopyalanmýþ; hiçbiri yok, sadece var olmanýn anlamýndayým. Farkýndayým; okuduðum her kitap bir insanýn dünyasý, dinlediðim müzik bir
insanýn hisleri, fikirler bir baþka kiþinin düþüncesi, seyrettiðim her film bir baþkasýnýn hayalleri, umutlarý, karabasanlarý, kaderi... Ben hiçbiri deðilim, nefesimle varým.
Kimse görmese, bilmese, okumasa, duymasa, alkýþlamasa da herkes gibi burada, bu Araf'ýn içindeyim, kendimin farkýnda... Sevincim, mutluluðum, hýrpalanmamýþ umudum, hissime inancým ile güçlüyüm, onun için, onunla varým... Vicdanýmý susturmadan, kirletmeden, unutmadan, kaybetmeden var olabilmek: özgürlüðüm. Öylece, rutinin içinde, ona ayak uydurmadan, alýþmadan, gidene kadar nefes alýrým... Aþk ile...

eylül