AMORTÝ


     Piyango bileti alanlar, amortiye razýdýr, demiþ birileri; doðrudur. Peki vereceði paraya razý ise niçin veriyor, desek belki “Paranýn kirasýyla heyecan satýn alýyor.” diyeceklerdir. Kiradýr, heyecandýr þudur budur da, bilmem kaç milyonda bir þansýn gülmeyeceðini bile bile piyango satýcýsý bulduk mu, boþ çevirmeyi beceremiyoruz.
     Baþkalarý yapar mý bilmem, bende bir de çekiliþten sonra hemen bakmama huyu var. Öyle ya, madem paranýn kirasýyla heyecan satýn alýyoruz. Kesin hiçbir þey çýkmaz, anapara da gider, bari heyecaný birkaç gün uzatýp kâra geçmek akýllýca olmaz mý?

     …

     Yine iþ dönüþü yol üstündeki kahvedeyim, bir çay eþliðinde gazetelere göz gezdireceðim. Kahvehane oldukça kalabalýk, biri gazeteyi býrakýnca atik davranýp önüme çektim. Ana baþlýklar, ara baþlýklar, derken piyango çekilmiþ. Ýçimde artan bir heyecan. Bakmaya da hiç niyetim yok. Öyle ya üç gün bakmasam, heyecan kaleminde bir kâr artýþý neden kötü.
     Öteki gazeteye geçmiþtim ki, karþýmda yine çekiliþ listesi. Sabýrlý ve kararlýyým, bakmýyorum. Üçüncü gazeteye geçtim, ama kurtulmak olanaklý mý? Liste yine karþýmda: “Bak artýk þuna aðabey, aç gözlülüðün gereði yok” der gibi gözümün içine bakýyor. Haklý da, bu kez de zamanýnda bakýverelim, heyecandan kâr edip köþeleri dönecek deðiliz ya.

     …

      Çýkardým bileti koydum gazetenin üstüne. Aman aman, ne çok meraklýsý varmýþ böyle þeylerin. Neredeyse herkesin yönü bana döndü. Hatta oturduðum sandalyeden iki metre ötedeki masaya kadar duvarýn dibine sandalyeler sýralanmýþ. Üç sandalye ötede, dalgýn dalgýn düþünen biri oturuyordu. Baktým, kýçý üç sandalye ötedeki adam, o halde nasýl uzattýysa baþýný baþýma yaslamýþ; listeye birlikte bakýyoruz. Bir de candan ciðerden konuþuyor:
- Tutarsa, görürsün artýk kardeþini!
      Ne demek, seni görmeyen ölsün. Hem atla deve deðil ki. Alt tarafý heyecaný bölüþüyoruz.
     
…

Yalnýz ilgi alanýmdakiler, listeye bitiþik ikizler gibi baktýðýmýz bu kýçý hâlâ bir metre ötede duran, ikramiye çýkmazsa “Tanýþmýyoruz” dercesine baþýný kýçýnýn üstüne çekiverecek ikiyüzlüden ibaret deðil. Gazete okurken farkýnda deðildim, karþýmda bir de genç varmýþ. O bu iþlerden hiç umutlu deðil:
- Böyle þeylere bel baðlama amca. Bu yaþa kadar bir baltaya sap olamadýn da, hâlâ piyangoya umut baðlýyorsan vay haline.
Haydi oradan, sen heyecan kaleminden kâr etmekten ne anlarsýn! Gençlik iþte, bunlar için her þey para!
Bu kez ta karþý köþeden bir amca. Anlaþýlan bu kendini piyangozede sayanlardan:
- Amorti var mý amorti? Yoksa, gerisine bakmana bile gerek yok, at çöpe gitsin! Kýrk beþ yýl önce bir kez dört rakam tuttu da sevinçten delleniyorduk neredeyse. Ondan beri en büyük ikramiyemiz amorti.

      …
Anlaþýlan yine en iyisi, heyecanýyla yetinip, hayallere kapýlmamak.