Belki gri, kasım gökyüzü seni hüzne sürükler, belki hep oradaydın. Bir de İncesaz eşlik ederse... Kabahat, kimbilir kimlerde. Ne kolay gelir gözyaşı, içinde tutamadığın kahkahalar gibi. Ne kolay incinir yüreğin, kaçınılmaz sonu dilemek, ne kadar kolay.
Bu büyük dünyada, hayatın görünmez zerresiyken, küçücük, önemsiz ve sıradanken, neden bu cevabı zor sorular?.. Neden?
Bir şaka girer aklına, belki yersiz, olsun, tutamazsın, özgür bırakırsın. Masumiyetin parçalanır ağır bakışlar altında. Filizlenirken tam, bir başka baharı düşleyip kabuğuna geri çekilirsin. Derin bir uykunun düşlerinde mutlu olur, geleni kabullenip hayat dersin.
Hayat, sana başlamışken, son bulmasını dilersin...

"Allahım, bana barış, huzur ver..."

Oysa güzel. Tertemiz duyguların denizine açılmak ne güzel. Perdesiz(önyargısız) yaşamak ne güzel!.. Tadına varılır her hissin, her ezginin, her dokunuşun. Yürek bayram eder, gözpınarların her dem dolu olsa, ne yazar!.. Kadere mağlup olana sarılasın gelir her an. İçin damla damla kanasa da, olsun, vicdandan, yürekten.
Yıllar geçe geçe acılarında demlenirsin sen. İstesen de, istemesen de, bir gecede büyür(yaşlanırsın)... İçinde çocukluğun panayırı kurulmuşken, gerçeğin çukurunda elveda derken kendini bulan sen. Zaman işte. Farkında olsan, olmasan da yaşarsın.
Yaşamak ne güzel, diye diye aldatmacanın en hasında ömrünü tüketirsin. Farkında olmadan geçerken yıllar, küçük küçük anlarda kalır kendini unutursun. Karanlık, akşamın çökmesinden sanırsın. Oysa karanlık, yüreğine çöreklenen alışkanlık. Buna rağmen yaşarsın. İçindeki telaşlı ruhunu, bedenini avutursun; herkesin, birbirinden büyük diye derdi, kaderi diye avunursun. Farklı herkes deyip, gözünü kapatıp yaşarsın.

Bir an gelir, gündüzün, gecen aydınlanır. Coşkun denizler dalgalanır içinde, yüreğinden taşarsın. Özün, sözün aşk dökülür, iliğin kemiğin aşk olur, zamanın ötesine firar edersin. Anlatılması zor bir an dokunur yüreğine, narin, kırılgan. Sarmalayıp ruhunun derininde saklayıp kaçmak isterken onu, dolu dolu yaşarsın. Aşk olur, yaşarsın...

eylül