Kendinizi ve çocuklarınızı bilgisayar canavarının elinden kurtarın. Belki de sokaklarda top tepen, oyun oynayan son nesil biz miydik acaba, diyede düşünemeden edemiyorum... İnsan ilişkilerinde uzman insanlar çocuklara en az yedi sekiz yaşına kadar akıllı telefon, bilgisayar, tablet verilmemesini ısrarla söylüyorlar...

Korona zamanlarında metro ile işe gider gelir oldum. Sabahları karşımda oturan beş kişinin dördünün elinde cep telefonu, oyun oynuyorlar. Kocaman kocaman adamlar bunlar. Bir iki kişi de kitap okuyor...

Oysa ki çocuk denen varlık sokağı görecek. Düşe kalka büyüyecek. El bebek gül bebek, hep anne baba himayesinde evde büyüyen bir çocuk, daha ileri ki yaşlarda olgunluk dönemlerinde hayatı es geçip bocalayıp duracaktır... Ne kendi sosyal hayatı ne de ev bark sahibi olur da evlenirse evlilik hayatı, düzenli olmayacak, bocalamalar ile geçecektir...

Siz kendinizde oynayın fırsat buldukça çocuklarınızla, hatta bu iş için fırsat yaratın. Dokunun çocuklarınızın ellerine, omzuna, ruhlarına, yüreklerine... Bisiklete binsinler, saklambaç oynasınlar, kör ebe oynasınlar, havaya atın tutun çocuklarınız, çok daha küçükleri evcilik oynasınlar arkadaşları ile... Onların kavgaları bile bizim gibi değildir, hemen barışırlar keratalar...

Ortaokul Lise yıllarında, bizler sıklıkla masa tenisine, bilardoya giderdik, şimdilerde bakıyorum bu faaliyetlerde azalmış gibi görünüyor... Oysa ki o bilardocuların arasında bir Semih Saygıner gibi değerimiz çıkmıştır değil mi?

Bütün iş, büyük sorumluluk size düşüyor, anneler, babalar. çocuklarınızı en az belli bir yaşa kadar bu akıllı telefonların, bilgisayarların eline bırakmayın. İlkokulun birinci sınıfında çocukların yarıdan fazlasının gözlüğü var. Bu nedir Allah aşkına? Çocuklar bizim geleceğimizin teminatıdır. Onlar iyi yetiştiği zaman toplumumuzun geleceği de daha aydınlık ve güzel olacaktır...