Sanıyorum ki yaşamda en hüzünlü ama bir o kadar da huzur verici şeylerden biri yaş almak… Öyle ya… Her geçmiş senelerde öğrenilen kah düşünceler, kah ise yaşanmışlıklar; ileriki zamanlarda ön gördüğün gibi birer birer doğru çıkıyor, beraberinde sadece gözlemleme ve de akışına bırakma yeterli oluyor.

Haliyle, bu tecrübeler ve yaşanmışlıklardan dolayı yaş alman, her yeni deneyimlerde seni ‘’en iyi’’ yapıyor… Bu yüzdendir ki; herkesin kravat taktığı, takmak zorunda kaldığı, belki de takmaktan zevk dahi aldığı yerlerde, sen rahatlıkla kravat takmıyor, kendin kalabiliyorsun… Firavunundan, (Firavuna kesme işareti koymak istemedim) Musa’sına kadar herkese diyorsun ki baba… Burası şüphesiz ki bir maskeli balo… Ben ise maske takmayı tercih etmiyorum… İtirazı olan varsa gelsin, uyarsın diyorsun… İtirazı olan oluyor mu? Olmuyor… O zaman niye diğerleri ben boşu boşuna kravat takıyorum diye sorguluyor mu? Sorgulamıyor… Niye? Herkes o kadar memnun ki yerinden, sıkıntı çıkmaması için her gece yatarken dua ediyor.

Devam edelim… Normalde haydi ben bu satırları yazdım diye en kötü senaryoyu düşünelim derdim… Bugünün hatırına haydi ters psikoloji yapalım… Pozitif vibe’lar ve en iyi senaryolar bizlerle olsun… Böylesine aykırı kalabildiğin için dikkat çek, beraberinde güçlendikçe güçlen, gün sonunda da o kadar güçlü ol ki haydi git Malta’da havuzlu villada yaşa…

Sonra?

Ne kadar lüks ve refah içinde yaşasan dahi, senin kapını da Azrail, illa ki kah tatlı tatlı, kah ise acı acı çalmayacak mı? Hemen hemen her şeye sahip olsan dahi bu hülya bir gün bitmeyecek mi? Eee… O zaman bu kadar hırs, hava, kibir kime ve de niye? O zaman niye bu rahatsızlık benim bildiğim yolda ilerlememe?