Sen hep yaðmurda sýrýlsýklam ýslanmak istedin, yaðmur damlalarýný tek tek hissetmek için her þeyi göze aldýn; ben ise yaðmur yaðacaðýný ön görüp þemsiyemle seni yaðmurdan korumak.

Sen hep hissederek, bata çýka, hayatýna devam etmeyi tercih ettin. En karanlýk odalarda sessizce yok bir þey diyerek aðladýn, güzel bir yemek masamýzda kahkahalara boðuldun, beni hissettin, sonra sanki hiçbir þey olmamýþ gibi benden delice nefret ettin… Ben ise güçsüzleþtim, güçsüzlüðümü tekrar güce çevirmenin yollarýný aradým, gücüme kavuþunca da tekrar ben oldum.

Sen sanki yaþlýlýk, emeklilik veya her an kimsesiz kalma gibi durumlar yokmuþçasýna bir yerlerde bulunmanýn, bir deðer olduðuna inandýn. Ýçten içe gösteriþ yapmanýn hazzýný yaþadýn. Bense olasý senaryolar karþýsýnda garanticiliðin, B, C hatta D planlarýmýn olmasýyla ve vakti geldiðinde bu planlarýmý uygulamanýn hazzýyla her sabaha uyanmayý tercih ettim.

Ýþte… Þimdi buradayýz. Karþýlýklý birbirimizin gözlerinin içine bakýyor ve bir diðerimiz, diðerinin onu anlamasýný istiyor. O yüzden hemen hemen her þeyde olduðu gibi bu iþ de bana düþüyor. Neden? Çünkü sen sadece kendince haklýsýn, bense objektif gözle bakýldýðýnda haklýyým.

Bu yüzden bu çatlamayý çözmek için þu sorularý sormamýz gerekiyor. O da tabi ki bize kalsýn. Buradan paylaþacak halim yok. Hayýr nedir yani? Burada bedava iliþki koçluðu mu yapýyoruz? Gider sorarsýnýz psikoloðunuza, o da iliþkiniz için siz hiçbir þey yapmamanýza raðmen ‘’en iyisini hak ediyorsun caným’’ diyerek manipüle eder. Bunu duyan sizler de ‘’aman iyi ben de sýkýntý yokmuþ’’ der, bayarsýnýz paralarý her seans sonu… Kaldý ki bu da beni hiç ilgilendirmez. Niye ilgilendirsin ki? Her seferinde kendi hayatlarýnýzda objektif sorun gidericileri dinlemek yerine, öznel düþünceleri dinleyenlerin sonu ne olacaktý? Hak ettikleri mutluluk mu? O bende var çok þükür. Bu da çatlatmaydý.