Hayatımda zerre kadar hissetmediğim duygulardan biridir. Daha çok hisleriyle hareket eden insanlarda bu ‘’çekememe’’ duygusu oluyor. Niye? Aşamadıkları bazı durumlar var çünkü… Söyleyemedikleri, içlerinde yaşadıkları, aşkları, nefretleri, hırsları, özlemleri, şunları ve de bunları…

Ben de mesela çok şükür ki böyle bir şey yok. Bilen bilir… Ben de inat mı, inat… Aşk mı, aşk… Rest mi, rest… Saniyesinde silme mi, silme… Bu ve benzeri duygular var… Haliyle; zaten bildiğim ve istediğim gibi ilerlediğim için niye birini çekemeyeyim ki? Niye birinin benden daha iyi olması beni mutsuz etsin ya da niye birinin benden kötü olması beni mutlu etsin ki? Bu biri dediğim; benim dengim olabilir, benim dengimin çok üstü olabildiği gibi çok altı da olabilir. Haliyle o ademoğlunun, verdiği sınavı, hiç hesapta yokken yaşadıkları belki de sonrasında, iyi ya da kötü, yaşayacakları niye bana dert olsun ki?

Fakat öğrendim. Ne mutlu ki tatlı itiraflar edildi. Yine de ne üzücü ki; bazı dostlara, kah benim gibiler, kah başkaları batabiliyor. Herhangi bir eleştiri içerisinde de değilim. Niye? Onlar açısından, yaşadıkları ve yapamayacaklarını anladığımda kızamıyorum, aksine onların penceresinden de baktığımda az biraz hak da veriyorum. Sıkışmanın, çare üretememenin, tüm kozları kaybetmenin ne olduğunu ben de biliyorum. Bu yüzden de fazla uzatmayıp konuyu finale bağlamak istiyorum.

Her birimiz Yaratan’ın kah gölgesi, kah yansıması gibiyiz. Bazılarımızın yaşamları ışıltılı, bazılarımızın hayatları karanlık, bazılarımız ise bata çıka her yeni güne uyanıyor. Gün sonunda her birimiz farklı, kendine özgü ve kendi özellikleri ile öne çıkan bireyleriz.

Haliyle; beni ya da onu çekememen; emin ol, benim ya da diğerlerinin umurunda değil. Niye? Esas konu biraz düşündüğünde biz değiliz yaşadığın bu duygularla alakalı… Öyle ya biz en dibe batar, erkenden ölür, bir şekilde hayatından çıkarız. Sen de belki ”oh oldu” dersin. Sonra? Yeni biri bir şekilde hayatında olacak, bu sefer de onu çekemeyeceksin ve şu fani dünyada, her birey gibi, en kıymetli olan sen, aslında kendi farkında olmamış olacaksın… Bu yüzden boşver elalemi… Kendine odaklan, istediğin gibi ol, kendin ol… Sonrası? O da senin bileceğin iş… Kimsenin haddine düşmez akıl vermek… Aleykümselam.