Bir çocuk büyütmelisin gözleri kan kokmayan;caný yandýðýnda olmalýsýn etrafýnda,yýpranmamalý düþleri,yamalanmadan elbisesi gururla dolaþmalý sokaklarda.Tutmalýsýn ellerinden sýkýca''bu benim babam'' dediðinde arkadaþýna gururlanmalýsýn ve senden aldýðý güvenle delice koþmalý kýrlarda.Bazen uzanmalý gökyüzünün maviliðine,buluttan yuvalarý olamalý,oyuncaklarýný umursamadan sana koþmalý var gücüyle,sonra doya doya öpüp boynuna sarýlmalý,''hoþgeldin babacýðým'' diyebilmeli o çocuk gözleri gülerek.Korkmadan yaþayabilmeli,istediðini almalý hayattan.
Takip etmelisin her anýný;bir masal okuyup uyuttuðunda sabaha kadar yalnýz býrakmamalýsýn,gece yarýsý uykuda o çocuk düþleri arasýnda gezerken yanaðýna bir buse kondurup,uyandýrmadan üstüne çekebilmelisin yorganý usulca...Sabah kahvaltýsýnda günaydýnla uyandýrmalýsýn;önlüðünün düðmelerini ilikleyip çorabýný giymesine yardýmcý olmalýsýn,baþýný okþayarak''benim oðlum ileride büyük adam olacak'' diyebilmelisin ve sarsmadan o küçük yüreðine öðretmelisin yaþamayý sarsmadan.Hem anne hem baba olmalýsýn;hissetmemeli hiçbir þeyin eksikliðini,doðduðu gün ölen annesinin suçunu yýkmamalýsýn üstüne.Görmeli babasýnýn gözlerinden mertçe sevmeyi,acýsýný gömmeyi bilmeli içine delikanlýlýk çaðýnda ve koruyabilmeli umudunu son nefesine kadar.
Böyle bir çocuk büyütmelisin;gözleri kan kokmayan,sevdiklerini kaybettiðinde bile yaþatan ve hayatýn tüm derslerini senden alan,seni taþýyan...Ýki eli bir ömür yakanda deðil de öldüðünde her gün mezarýnýn baþýnda duada olan..Ýþte böyle bir evlat yetiþtirmelisin gözleri kan kokmayan,yüreði kanayýp kanayýp kabuk baðlamayan ve o zaman kendine gerçekten baba diyebilirsin...